پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، همه ما میدانستیم که اشغال افغانستان و خروج آمریکا از این کشور باید به پایان برسد، اما از آن جایی که جهان خروج آشفته، ناگهانی و شتاب زده ایالات متحده از افغانستان را تماشا میکرد، هرگز انتظار نداشتیم که به این ترتیب و به شکل افتضاحی که همه در سطح دنیا شاهد آن بودندپایان یابد؛ فراری دزدانه در شبانه.
چند روزپیش یک سال از پایان طولانی ترین جنگ و تجاوزبه کشور مظلوم افغانستان را که در تاریخ ایالات متحده بشمار میآید سپری کردیم. از تهاجم ایالات متحده اندکی پس از حملات ویرانگر در 11 سپتامبر 2001، تا آخرین C-17 نیروی هوایی ایالات متحده که در 30 اوت 2021 از باند فرودگاه بینالمللی کابل بلند شد، تقریباً 800000 مرد و زن نظامی آمریکایی در افغانستان خدمت کردند. تخمین زده میشود که ایالات متحده در طول جنگ بیش از 2 تریلیون دلار هزینه کرده است.
مردم افغانستان با وجود این که کشورشان در طول 20سال یعنی دودهه تحت فشارهای سنگین اشغالگری و گروههای تروریستی بودهاند توانستهاند با امید به آینده دولت جدید تشکیل دهند، نیروهای امنیتی خود را ایجاد کنند، انتخابات برگزار کنند، مدارس را باز کنند، جادهها را بسازند، تجارت و ارتباطات در مسیر خود جریان یابد و با کشورهای دنیا تعامل برقرار سازند. در حقیقت با وجود جنگ و تجاوز و ترکتازی گروههای تروریستی؛ اجازه ندادند زندگی در این کشور بمیرد و ریشههایش خشکانده شود.
مردم افغانستان با سخت کوشی و با اعتقادات دینی و مبارزات بیامان خود کاری کردند که آمرکاییان بعد از 20 سال قتل و غارت و ویرانگری، تسلیم اراده ایشان گردند و شبانه از افغانستان بزدلانه فرار نمایند تا دیگر شاهد تحمل هزینههای سنگین نرمافزاری و سختافزاری تجاوز 20 ساله خود در آن کشور نباشند. بنابراین هنگامی که ایالات متحده تا پایان ماه اوت 2021 از افغانستان خارج شد، تحلیلها این بود که آیا دولت افغانستان میتواند خروج انجام شده را از زمانی که تقریباً 20 سال قبل از سلطه طالبان آزاد شده بود، مدیریت کند و حفظ نماید؟ اما آن چه در آگوست سال گذشته اتفاق افتاد احتمالاً فقط در اسلاید پاورپوینت یک برنامهریز نظامی تصور میشد که به عنوان پشتیبان ذخیره میشد تا زمانی که آشکار شود و پردهها کنار رود که سناریوی بدتر چه بوده است و چه خوابی برای مردم و کشور افغانستان دیده بودند.
با فرار اشرف غنی رییس جمهور خائن افغانستان و سقوط نیروهای امنیتی این کشور که گویی با خروج آمریکاییان از قبل برنامه ریزی شده بوده است ، طالبان بخشهای بزرگی از کشور را به تصرف خود درآوردند این اتفاق درست در زمانی حادث میشود که افغانستان بهت زده و بحران زده است و آمریکاییان تجهیزات زیاد خود را رها کردهاند و از کشور افغانستان خارج شدهاند. این خروج با این شتاب قطعا پشت پردهای داشته و زمان آن را افشا خواهد کرد.
در سال گذشته و با خروج آمریکاییان، وحشت محض، هزاران افغان را که برای فرار از کشور به فرودگاه بینالمللی کابل هجوم آورده بودند فراگرفته بود. به گونهای که به کنارههای هواپیمای نظامی ایالات متحده چسبیده و کنترل خود را از دست داده بودند و بعضا نیز با بلند شدن هواپیمای آمریکاییان دچارسانحه های دلخراشی گشتند. یادآوری آن روزها همراه با تلخیها و شیرینیهایی همراه است که در تاریخ ثبت و ضبط گشته و از اذهان مردم افغانستان هرگز پاک نخواهد شد.
با حاکم شدن طالبان؛ طالبان، مردان، زنان و کودکان را در خیابانهای پایتخت به وحشت انداخته و با خشونت سعی در اداره امور داشتند و رهبری طالبان به محض تصرف کاخ ریاستجمهوری عکس انداخته و آن را برای جهانیان به عنوان آغاز عصرجدید حکومت افراطی طالبان به دنیا مخابره نمودند. بیچاره مردم افغانستان که در 8دهه گذشته روی آرامش را ندیده و با صلح و ثبات و امنیت فاصله داشته و فرزندان مرز و بومش به خاطر زنده ماندن آواره و مهاجر کشورهای دنیا گشتهاند.
افغانستان روزهای سختی را در آتش و خون سپری کرده و چه بسیار مرد، زن و کودک افغانی که در این راه کشته و قربانی شدهاند و البته نیروهای متجاوز و افراد گروههای تروریستی نیز در این دودهه تلفات بسیاری دادهاند که منجر به تغییر آرایش آنان در نحوه حضورشان در افغانستان گشته است.
آمریکا قرار بود در طول یک سال از افغانستان عقب نشینی کند و پایگاههایش را نیز پاکسازی و تخلیه نماید اما همان گونه که گفته شد زودتر از موعد و با وحشت و سراسیمگی از افغانستان خارج و این کشور را وارد بحران جدید با هرج و مرج نمود. با این حال، با وجود همه سردرگمیها، بنا به گفته برخی منابع نزدیک به 6000 شهروند آمریکایی و بیش از 124000 غیرنظامی با هواپیما از افغانستان خارج شدند که این بزرگترین تخلیه هوایی در تاریخ ایالات متحده بشمار میآید.
آمریکاییان به دروغ مدعی شدهاند یک و نیم میلیون عضو کهنه سربازان جنگهای خارجی و نیروهای کمکی آنان از همه آمریکاییها خواستهاند که به ایشان بپیوندند و به خاطر فداکاری، شجاعت و فداکاری همه جانبازان جنگ در افغانستان، از این سربازان متجاوز قدردانی و تشکر نمایند که این امر دروغی آشکار بود و چنین امری تحقق نیافت و کسی نیز به استقبال آنان جز خانوادههای سرخورده ایشان نیامدند.
آمریکاییان برای توجیه تجاوز خود مدعی هستند که به مدت 20 سال القاعده را از برنامه ریزی و اجرای حمله دیگری به سبک 11 سپتامبر در خاک آمریکا باز داشتند. آنها به دروغ و با تبلیغات روانی میگویند بذر امیدی را برای نسلی از افغانها کاشتهاند که شاید هرگز آزادی را بدون حضور نیروهای آمریکایی در آنجا تجربه نکردهاند! آری بذری کاشتهاند که تا یک قرن مردم افغانستان نتوانند به ثبات و امنیت دست یابند و با آرامش در کشور خود زندگی نمایند. حاصل 20 سال تجاوز آمریکا به افغانستان تخریب زیرساختها و نابودی منابع انسانی این کشور بوده است و این افغانستان با آن پیشینه سیاسی قومیت گرایی که از عقلانیت عاری و فاصله دارد و همه آن چه که تا به امروز بر سر این ملت مظلوم آمده است نتیجه جنگها، تجاوزات و حاکمیت حکومتهای وابسته و سرسپرده آنان به بلوک شرق و غرب بوده است و هرکدام به هر شکلی این کشور را از پیشرفت و توسعه باز داشتهاند و باعث عقب ماندگی افغانستان شدهاند.
آمریکاییان در طی 20 سال تجاوز آشکار خود به غارت منابع زیرزمینی افغانستان پرداخته و از تجارت موادمخدر این کشور با کشت محصولات موادمخدری نهایت استفاده را بردهاند و شاید اگر به گزاف نگفته باشیم جنگ افغانستان و بخشی از جنگها در خاورمیانه را با همین تجارت مواد مخدر مدیریت نمودهاند و فرصت زندگی بهتر را از مردم افغانستان سلب کردهاند و مانع خوشبختی این مردم فقیر و غارت زده شدهاند و این کشور را به خاک سیاه نشاندهاند. مسئولان آمریکایی حتی به قول خود در این 20 سال در باره امنیت تک تک نیروهای خود عمل ننموده و بزودی تحت فشار افکار خانواده آنان و همچنین افکار عمومی باید پاسخگوی سلامت روح و روان ایشان باشند.
در هرحال مردم آمریکا به کهنه سربازان خود در طولانی ترین جنگ و تجاوزکشورشان، به آنان خوش آمد نگفتند و بازگشت آنان را جشن نگرفتند و به استقبال آنان نیز نیامدند. در هیچ کشوری از متجاوز و قاتل استقبال نکرده و نمیکنند. عاقبت سربازان متجاوز آمریکایی در افغانستان چیزی شبیه عاقبت سربازان آمریکایی در جنگ با ویتنام است. و باید آنان را از این پس در بیمارستانهای اعصاب و روان دنبال کرد و یا در درگوشه و کنار آمریکا که از خانوادهها طرد شدهاند و نهایتا به خودکشی دست خواهند زد. این است عاقبت تجاوز، کشتار و غارت و ظلم کردن بر بشریت و کشورهای مظلوم تحت ستم.
دکتر اسدالله افشار
اشتراک گذاری: لینک کوتاه: https://www.nikru.ir/p/67382