پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، بحران سازی مقتدی صدر در طول ده روز گذشته کشور عراق را با توجه به مشکلات عدیده سیاسی و امنیتی وارد مرحله بسیار حساس نموده که چه بسا مسایل داخلی و بینالمللی این کشور را تحت الشعاع قرار دهد و آبستن حوادث تلخی نماید و این کشور را با بن بست سیاسی و مشروعیت سیاسی مواجه سازد. پر واضح است که شخص مقتدی صدر با توجه به اقدامات ساختارشکنانه خود در طول حیات سیاسی خویش و با فاصله گرفتن از موقعیت و جایگاه حقیقی و حقوقیاش، عراق را وارد چالشهای سیاسی و امنیتی نموده و هر اتفاقی که از سوی طرفداران متعصب وی در این مسیر از حمله به حرم ائمه هدی(ع) گرفته تا حمله به کاخ ریاست جمهوری عراق انجام شود؛ بلاشک نقش مقتدی صدر در این اقدامات ساختارشکنانه غیرقابل انکار است و بازتاب آن میتواند برای تمامیت ارضی عراق گران تمام شود و ثبات سیاسی و امنیتی این کشور را در شرایط کنونی با خطر روبرو سازد.
مقتدی صدر در طول دو دهه گذشته در مواضع سیاسی خود چرخشهای متعدد و عدیده داشته که با هر کدام از آنها، هزینههای سنگینی را بر دوش ملت و دولت عراق گذاشته بی آن که به عاقبت آنها فکر کرده باشد و یا از آنها عبرت گرفته باشد. او با عدم درک صحیح و درست از مسائل داخلی عراق و عدم تحلیل از موقعیت کنونی کشورش در منطقه و در سطح بینالملل، نشان داده است از بهره هوشی سیاسی برخوردار نبوده و حاضر است به خاطر خودشیفتگی، عراق را قربانی امیال و اغراض سیاسی خود نماید. او در مواضع سیاسی اخیرخود، متحمل شکستهای روحی – روانی گشته و در انزوای کامل سیاسی فرو رفته است به گونهای که جایگاه مذهبی و خانوادگیاش هم نتوانسته است او را از این سقوط رهایی بخشد. و شاید بتوان از مهم ترین علل سقوط مقتدی صدر فاصله گرفتن او را از مرجعیت دانست که از زیر چتر حمایت آیت ا... سیستانی خارج کرده است.
حوادث تلخی که بدست مقتدی صدر برای عراق و ملت عراق رقم خورده است بسیار جبران ناپذیر و دردناک است. ای کاش ایشان از همان روزاول وارد عرصه سیاست نمیشد تا این همه هزینههای مادی و معنوی خسارت بار و زیانبار از خود برجای گذارد. پاسخگوی این همه کج فهمی و فرصت سوزی بر عهده اوست و هرگونه خللی در ثبات و امنیت عراق ایجاد شود قطعا از عملکرد ناصواب پراشتباه و پر خطای وی به حساب خواهد آمد و به حساب وی منظور میشود.
حوادث اخیر عراق که به دست مقتدی صدر و هوادارانش رقم زده شده جانباختگان و مجروحانی را بر جای گذاشت که مایه تأسف است و باید براین گونه حوادث داخلی عراق که میتواند وجود نداشته باشد و یا اجازه نداد به وقوع بپوندد، خون گریه کرد و از شدت غصه آن جان به جان آفرین تسلیم نمود.
خدا رو شکر پس از پیام دیرهنگام مقتدی صدر آرامش نسبی بر عراق حاکم گشت تا از فتنهای بزرگ و بحرانی چالش برانگیز جان بسلامت بدر برد. اکنون به چند نکته مهم در باره حوادث اخیر در رابطه با سرنوشت عراق، اشاراتی خواهیم داشت:
1- با توجه به نظر و دیدگاه درست دستگاه دیپلماسی کشورمان؛ صبر، حکمت و درایت میتواند دولت و ملت عراق را از بحرانها و فتنهها عبور دهد.
2- از نگاه عمیق سیاسیون و تحلیل گران اهتمام به چهار موضوع مهم توسل به رویکردهای گفتوگومحور، حفظ حقوق شهروندی، احترام به نهادهای قانونی کشور، التزام به قانون اساسی، تنها راهحل خروج عراق از بحران جاری و یا هر بحران دیگری باشد.
3- همهگروهها و جریانهای سیاسی عراقی باید با خویشتن داری و بدون سهم خواهیهای تفرقه افکنانه و با مسئولیتپذیری و مشارکت سازنده در روند اصلاحات و بازسازی سیاسی، زمینههای مناسبی را برای تشکیل دولت جدید که هم اکنون مشکل اصلی حاکمیت عراق است فراهم سازند تا امید و اعتماد به مردم عراق باز گردد.
4- ماجرای مقتدی صدر باید درس عبرتی برای گروهها و جریانات سیاسی دیگر عراق باشد و به آن حد از بلوغ سیاسی رسیده باشند که بدانند با عراق قوی و مستقل و آزاد میتوانند به حقوق و مطالبات قانونی و مشروع خود دست یابند و همینطور با وحدت و به دور از جریان سازیهای اختلاف برانگیز دشمن شاد کن، میتوانند نقش تاریخی کشورشان را در معادلات منطقهای و بینالمللی احیا و رقم زنند.
جان کلام این که همه گروههای سیاسی دلسوز عراق باید بدانند دشمنان در کمین بوده و از کوچک ترین اختلافات بهره برده و مترصد فروپاشی عراق بدست سیاسیون مزدور اجنبی میباشند و تنها راه ناامید کردن آنها تمسک به وحدت، صبر، درایت، هوشیاری توأم با دشمن شناسی دارد.
نگارنده امیدوار است «مقتدی صدر»، رهبر پرحاشیه جریان صدر برای همیشه با سیاست خداحافظی کند و با هر بهانهای دیگر به این عرصه بازنگردد که بازگشت او در حقیقت دشمن شاد کن خواهد بود و باعث خوشحالی آمریکا و متحدان اروپایی، عبری – عربی استکبار غرب خواهد شد.
دکتر اسدالله افشار
اشتراک گذاری: لینک کوتاه: https://www.nikru.ir/p/66910