نقش دولت‌های غربی و اروپایی در خلق روز نکبت

مسئله فلسطین یکی از مهم ترین مسائل در صحنه سیاسی جهان از بدو پیدایش آن است. مسئله فلسطین یک موضوع اصلی و اولویت اول در جهان اسلام است. و البته مسئله فلسطین از جنبه بین‌المللی هم در کانون توجه مردم جهان قرار گرفته و از مرزهای جهان اسلام عبور کرده است.

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، مسئله فلسطین یکی از مهم ترین مسائل در صحنه سیاسی جهان از بدو پیدایش آن است. مسئله فلسطین یک موضوع اصلی و اولویت اول در جهان اسلام است. و البته مسئله فلسطین از جنبه بین‌المللی هم در کانون توجه مردم جهان قرار گرفته و از مرزهای جهان اسلام عبور کرده است. امروزه به موضوع فلسطین، یک نگاه انسانی وجود دارد و از منظر انسانیت به آن پرداخته می‌شود.

کشورهای اروپایی و دیگرکشورهای غربی در گذشته شرایطی را به وجود آوردند تا با کمک به صهیونیست‌ها آن ها بتوانند بر فلسطین حاکم گردند و با تسلط بر این سرزمین آن را غصب و سلطه منحوس خود را بر مردمان غافلگیر شده تحمیل نمایند. امروز مردم اروپا و غرب که در همان مناطق تحت همین دولت‌ها زندگی می‌کنند از عملکرد دولت‌های فاشیست خود خشنود نیستند؛ بلکه با دیدن شرایط و وقایع فلسطین در کنار فلسطینیان هستند. بنابراین می‌توان گفت که مسئله فلسطین یک امر جهانی و انسانی است.

روز نکبت روزی است که صهیونیست‌های غاصب در 15مه 1948 پس از استقرار حکومت غیرقانونی خود بر فلسطین، جنایات انسانی گسترده‌ای را علیه مردم محلی فلسطین انجام دادند.

در این روزتمام جنایات وحشیانه وبربریت گذشته توسط سازمان‌های تروریستی صهیونیستی[1] نه تنها رنگ می‌بازد بلکه در پیشگاه تاریخ روسفید می‌گردند. یکی از سازمان‌های تروریستی صهیونیستی، هاگانا[2] نام داشت که جنایاتش در تاریخ ثبت و ضبط شده است.

میلیون‌ها فلسطینی محلی به اجبار از سرزمین خود یعنی فلسطین اخراج و به مرزهای کشورهای همسایه - لبنان، سوریه، اردن و مصر- رانده شدند. حتی امروز نیز با وجود محتاط بودن نرم افزارهایی مانند گوگل، گوگل مجبور است بنویسدکه تعداد 800000 فلسطینی توسط تروریست‌های غاصب صهیونیستی با ظلم و بی‌رحمی از فلسطین بیرون رانده شدند. صدها و هزاران کودک بی‌گناه به شیوه‌های وحشتناکی از جمله آلودکردن آب آشامیدنی و تجاوز به زنان کشته شدند.

البته برای فلسطینی‌ها چه فاجعه‌ای وحشتناک‌تر و بدتر از این که ملتی از خانه خود رانده شود. این اتفاق شوم و خائنانه که محصول عمل دولت انگلیس و برخی کشورهای غربی ازجمله فرانسه بود[3] در15 می 1948 بوقوع پیوست و از آن روز به عنوان نکبت[4] (به معنای ویرانی بزرگ و وحشتناک که یک روز فاجعه بار است) یاد می‌کنند. این روز، سالگرد تشکیل رژیم صهیونیستی و اخراج و آوارگی صد‌ها هزار فلسطینی از سرزمین خود است و آن نیز مقدمه‌ای شد تا یک دولت جعلی نامشروع تجاوزگر تحت حمایت سلطه غرب در داخل فلسطین و فلسطینیان تشکیل شود. صهیونیست‌ها اشغالگر؛ باغ‌ها و هر چیزی که مربوط به زندگی بود از جمله خرمن‌ها را تجاوزکارانه تصرف کردند. با فشار صیهونیست‌ها، فلسطینیان روز به روز تحت ظلم و ستم بوده و از خاکشان رانده و مجبور به مهاجرت می‌گشتند. این درد را فقط کسانی می‌توانند بفهمند و احساس کنند که وطن و خانه‌شان را غارت شده است. همه اینها برای ملت مظلوم فلسطین اتفاق افتاد.

درطول روز‌های بعد از روز نکبت در سال ۱۹۴۸، حداقل ۱۵ هزار فلسطینی شهید و ۷۵۰ هزار فلسطینی از کشورشان اخراج شدند. این رقم بیشتر از نصف جمعیت فلسطین در آن زمان بود. در مجموع ۷۰ درصد فلسطینی‌ها اخراج یا مجبور به ترک خانه‌های اصلی خود شدند. بنا به آماری که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، تعداد پناهندگان و نوادگان فلسطینی‌های اخراج شده که حالا در کشور‌های مختلف پراکنده شده‌اند به بیش از هفت میلیون نفر می‌رسد. با شروع اشغال رسمی فلسطین از سال ۱۹۴۸، بیش از ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی تخریب شد. بسیاری از این تخریب‌ها با این هدف صورت گرفته که فلسطینی‌های آواره نتوانند به خانه‌های خود بازگردند.

اگرچه فرآیند آوارگی سازمان یافته و گسترده مردم فلسطین، بعد از تأسیس رژیم صهیونیستی در روز نکبت شدت یافت؛ اما روند مذکور پیش از این تاریخ نیز، آغاز شده بود. نخستین خروج دسته‌جمعی، به بعد از مصوبه سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ نسبت داده می‌شود. در واقع روز نکبت، نقطه اوج روندی بود که از سال قبل، آغاز شده بود.

شمار فلسطینی‌هایی که پیش از تأسیس رژیم اسرائیل از سرزمین‌هایشان خارج شدند، بیش ۳۵۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود. در کمتر از ۶ ماه، از دسامبر ۱۹۴۷ گروه‌های مسلح صهیونیست حدود ۴۴۰ هزار فلسطینی را از ۲۲۰ روستا بیرون کردند. در خلال جنگ فلسطینیان با اشغالگران صهیونیست و تشکیل این رژیم، همان گونه که در سطور پیشین گفته شد 8۰۰.۰۰۰ فلسطینی آواره شده و بسیاری از مناطق تخریب شدند.

با توجه به آن چه بیان شد خوبست یادآوری کنیم که حتی تا به امروز نیز پس از 75 سال، فلسطینی‌ها امید خود را برای بازگشت به خانه و میهن خود از دست نداده‌اند. اگر چه آنها مجبورند به عنوان پناهنده در کشورهای مختلف جهان از جمله لبنان، سوریه، اردن و مصر زندگی کنند، اما مادران فلسطینی دراین اردوگاه‌ها کلید خانه خود را دارند. آنها این کلیدها را محفوظ نگه می‌دارند با این امید که به زودی روزی برسد که همه این فلسطینی‌ها با نسل سوم خود به سرزمین مادری خود فلسطین بازگردند.

مردم فلسطین در جنبش حق بازگشت فعال هستند. صدای فلسطینی‌ها که «ما بر می‌گردیم» در جهان طنین انداز گشته و امیدواریم صدای ملت‌های سراسر جهان نیز با صدای ملت فلسطین یکی شود و این آرزوی مشروع ملتی آواره و تحت ظلم محقق و برآورده شود.

با توجه به تغییرات سریع سناریوی سیاسی جهان، تلاش بسیار زیادی صورت می‌گیرد تا به نوعی موضوع فلسطین را از یاد برده و سرد جلوه دهند یا در این زمینه در جهان سکوت کنند. دولت‌های آمریکا، انگلیس و اروپاییان در رأس دولت‌های حامی اسرائیل غاصب هستند و می‌خواهند مسئله فلسطین به فراموشی سپرده شود.

دولت‌های غربی آرزو می‌کنند که هیچ بحثی در مورد حق بازگشت فلسطینیان وجود نداشته باشد. اما فلسطینی‌ها بر این اصل پیمان بسته و مصمم هستند و عزم راسخ نشان داده که ما برگردیم. امروز مردم فلسطین در اقصی نقاط جهان در تلاش هستند تا با اتحاد و انسجام با حرکت رو به جلو حق مشروع تاریخی خود را با شعار «ما بر می‌گردیم» حق بازگشت به وطن خود را فریاد کنند و این حق را با قوت و قدرت بگیرند. این در واقع یک راه حل عادلانه برای مشکل فلسطین است. در واقع اسرائیل غاصب کلید مرگ و نابودی دولت صهیونیستی است. اگر بومیان فلسطین به فلسطین باز گردند، وضعیت غیرقانونی صهیونیست های مهاجر بیش از پیش مشخص و از صحنه حذف می‌شوند و یقیناً صهیونیست‌ها به کشورهای که بوده‌اند باز خواهند گشت و فلسطین از اشغال خارج می‌شود.

مسلمانان جهان همواره با آرمان فلسطین همراه بوده‌اند. رابطه‌ای تاریخی با آرمان فلسطین داشته و دارند. مسلمانان جهان همواره از حقوق فلسطینیان حمایت کرده‌اند و طرفدار فلسطینی‌ها هستند.

نتیجه اینکه روز دیگری از نکبت فرا رسیده است. فلسطینی‌ها ناامید نیستند. مبارزه فلسطینیان هر روز به سمت توسعه پیش می‌رود. این پیشرفت شامل خون پاک و فداکاری شهداست. از جمله احساسات و صداقت مردم در سراسر جهان. عشق آنها شامل آرمان فلسطین می‌شود. اگرچه دولت‌های جهانی اولویت‌های دیگری دارند، اما مردم جهان آرمان فلسطین را اولویت اول خود می‌دانند و در حمایت از فلسطینی‌ها ایستادگی می‌کنند.

دولت غیرقانونی صهیونیستی اسرائیل روز 15 مه روز نکبت را به عنوان روز استقلال جشن می‌گیرد. منظور از این چیست؟ کاملا غیر منطقی؟ حال سئوال این است که اسرائیل از دست چه کسانی آزاد شده است؟ این سئوال خود حاکی از نامشروع و غاصب بودن موجودیت اسرائیل است.

امید است جنبش حق بازگشت فلسطینیان به همین منوال پیش برود و به زودی همه آنان با فتح و پیروزی از سراسر جهان به وطن خود بازگردند. تغییر شرایط به نفع فلسطین در منطقه نیز به همین جهت است که رؤیا و شعار فلسطینی‌ها مبنی بر «بازخواهیم گشت» به زودی محقق خواهد شد. البته این یک وعده الهی است که فلسطین آزاد خواهد شد و اسرائیل نابود و از صفحه روزگار محو خواهد گردید.[5]

دکتر اسدالله افشار

پی‌نوشت:

[1] - آژانس یهود (در عبری: הסוכנות היהודית و در انگلیسی: Jewish Agency) به لحاظ ماهوی همان سازمان جهانی صهیونیسم یا بخشی از موسسه‌ها و هیئت‌های سازمان است که با خارج ارتباط دارند.این عبارت در مقابل سازمان صهیونیستی که مضمونی ایدئولوژیک دارد، به معنی تجمیعی از انسان‌ها با افکار معین است. در حالی که اصطلاح آژانس یهود حاوی مفهومی عملی بوده و به ادارات و موسسات و دفاتر و غیره اشاره می‌کند. آژانس یهود، عنصری رسمی از عناصر حکومت در اسرائیل است.اصطلاح آژانس یهود به هنگام سند قیمومیت انگلیس بر فلسطین وضع شد. در ماده ۴ این سند که در آن سازمان صهیونیستی به رسمیت شناخته شد آمد است: سازمان صهیونیستی، آژانس یهودی مناسب است برای ارائه مشورت به اداره قیمومیت و همکاری با آن در امور اقتصادی و اجتماعی و دیگر اموری که ممکن است در ایجاد وطن ملی یهود مؤثر باشد و نیز جهت کمک و مشارکت در ارتقای کشور، به این شرط که همواره زیر نظر اداره قیمومیت باشد ...
در ماده ۶ سند قیمومیت دولت فلسطین آمده‌است که باید در دو زمینه با آژانس یهود همکاری کند:
تسهیل مهاجرت یهودیان به کشور در شرایطی مناسب؛
تشویق استقرار ایشان در زمین‌های دولتی و اراضی موات که مورد نیاز عمومی نباشد.
در ماده ۴ سند قیمومیت آمده‌است که سازمان صهیونیسم باید پس از رایزنی با دولت انگلیس تدابیر لازم را برای جذب یاری همه یهودیان خواهان کمک به تشکیل موطن یهودی اتخاذ کند.
[2] - هاگانا یا هگانا یا هه‌گَنه (به معنای دفاع) یک سازمان شبه‌نظامی یهودی وفادار به ایدئولوژی صهیونیزم بود که سال ۱۹۲۰ در فلسطین تحت قیومیت انگلستان به جای سازمان هاشومیر تشکیل شد. این سازمان به‌تدریج به شاخه نظامی غیررسمی آژانس یهود تبدیل شد و علیه اعراب فلسطینی و حکومت قیم بریتانیا مبارزه می‌کرد. با اعلام استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی و برپائی نیروهای دفاعی اسرائیل، هر سه جنبش زیرزمینی هگانا، اتسل و لحی منحل شدند. این سازمان از میانه‌های دههٔ ۱۹۳۰ میلادی و به تلافی‌جویی در برابر حملات و تعرضات اعراب پرداخت. هگانا همچنین در اعتراض به محدودیت‌هایی که از سوی حکومت قیم بریتانیا علیه مهاجرت یهودیان به اسرائیل وضع شده بود، علیه حکومت قیم دست به یکسری عملیات خرابکاری زد. هگانا بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین سازمان نظامی یهودی پیش از سال ۱۹۴۸ در فلسطین بود که یک سرویس اطلاعاتی بنام «شای»، به منظور گردآوری اطلاعات برای فعالیت‌های خود و نیز به منظور رساندن اطلاعات به رهبران اسرائیل جهت مبارزه سیاسی و نظامی با اعراب ساکن فلسطین و با کشورهای عربی و با حکومت قیم بریتانیا برپا نموده بود.
[3] - به گزارش اندیشکده آمریکایی «موسسه خاورمیانه»، آمریکا در جنایات صهیونیست‌ها حول موضوع روز نکبت دخیل هستند. این اندیشکده عنوان کرده است: آمریکا از آشکار شدن روز نکبت آگاه بوده و دلایل پنجگانه ای را برای این آگاهی بشرح ذیل بیان می کند:
اول. آمریکایی‌ها مطلع بودند که صهیونیست‌ها در مرز‌های تعیین شده توسط سازمان ملل، متوقف نمی‌شوند. سرکنسولگری وقت ایالات متحده، در گزارش خود به وزارت خارجه به نقل از رهبر وقت صهیونیست‌ها نوشته بود: «هدف اصلی یهودیان، کل فلسطین است.»
دوم. آمریکایی‌ها تایید کردند که مهاجرت و فرار ناشی از ترس فلسطینی‌ها از سرزمین خود، نتیجه جنایات صهیونیست‌ها بوده است؛ نه یک اتفاق طبیعی به خاطر مسائل ناشی از جنگ. به عبارت دیگر، طرح اخراج فلسطینیان از سرزمین‌های خود، از ابتدا مشخص بود و اسرائیلی‌ها قصد داشتند که با جنگ، فلسطینیان را اخراج کنند و آمریکایی‌ها نیز از این موضوع مطلع بودند.
سوم. غارت و تخریب سیستماتیک اموال به منظور جلوگیری از بازگشت آوارگان فلسطینی. آمریکایی‌ها می‌دانستند تخریب عمدی خانه‌ها با هدف جلوگیری از بازگشت فلسطینی‌هاست. سرکنسول وقت آمریکا در اورشلیم در گزارش خود نوشته بود: «همه خانه‌ها و مغازه‌های عرب کاملا غارت‌شده و حتی قاب پنجره‌ها، درها، لوله‌کشی‌ها، وسایل برقی و تاسیسات برداشته شده است. امکان بازگشت اعراب به خانه‌های خود در اسرائیل یا فلسطین اشغالی یهودیان، بسیار کم است.»
چهارم. فلسطینیان تحت کنترل اسرائیل با رفتار‌های سخت و تبعیض آمیز مواجه شدند و این نکته نیز مورد اطلاع آمریکایی‌ها قرار داشت.
پنجم . آمریکایی‌ها به وضعیت بد فلسطینی‌هایی که تحت کنترل اسرائیل مانده بودند و همچنین آن‌ها که آوره شده بودند اقرار داشتند. نخستین سفیر آمریکا در دولت تازه تاسیس اسرائیل می‌نویسد: «تراژدی پناهندگان عرب در حال رسیدن به ابعاد فاجعه‌بار است و باید به عنوان یک فاجعه با آن برخورد شود.» ( روز نکبت و جنایات صهیونیست‌ها از سال ۱۹۴۸ تا به الان. باشگاه خبرنگاران جوان: ۱۶:۲۵ - ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۲- کد مطلب ۸۴۴۰۹۸۰)
[4] - در سال ۱۹۱۵، یعنی یک سال پس از آغاز جنگ جهانی اول، انگلستان به این نتیجه رسیده بود که متفقین پیروز جنگ خواهند بود و امپراطوری عثمانی تجزیه می‌شود. بنابراین، به سراغ برنامه ریزی به منظور امتداد استعمارگری در دوران بعد از جنگ رفت. در این زمان، یک سرهنگ انگلیسی به نام مارک سایکس با یک دیپلمات فرانسوی به نام فرانسوا پیکو، در سفارت بریتانیا در فرانسه با هم مذاکراتی داشتند که خروجی آن، نقشه سایکس-پیکو شد.براساس این نقشه، کشور‌های منطقه غرب آسیا با هدف نفوذ و استعمار، میان انگلستان و فرانسه تقسیم شدند و ملاک اصلی این تقسیم بندی، دسترسی به منابع انرژی، به ویژه نفت بود و بر همین اساس، ایران مورد توجه انگلیسی‌ها قرار داشت. اما در این میان، یک منطقه‌ای وجود داشت که سایکس و پیکو در مذاکرات خود به نتیجه نرسیدند که مستقیم در اختیار انگلستان قرار گیرد یا فرانسه و در نتیجه، توافق کردند این منطقه که هم از نظر منابع انرژی و هم از نظر گذرگاه‌های بین‌المللی، موقعیت مناسبی دارد، به طور مشترک تحت کنترل انگلستان و فرانسه قرار گیرد و قیمومیت آن برعهده انگلستان باشد. نام این منطقه، فلسطین بود. البته برای پیشبرد اهداف خود، نام منطقه بین‌المللی را بر آن نهادند. بین سایکس و پیکو تصمیم بر آن شد که گروهی از یهودیان ساکن اروپا را به آن جا منتقل کنند. توافق استعماری سایکس -پیکو، مبنای شکل گیری رژیم صهیونیستی قرار گرفت که عملا در سال ۱۹۴۸، اجرایی شد.اصطلاح روز «نکبت» به قدری پذیرفته شده است که حتی کسی در سطح «بان‌کی‌مون»، رئیس وقت سازمان ملل در سال ۱۳۸۷، در گفتگو با تشکیلات خودگردان فلسطین، از این اصطلاح استفاده کرد. این روز بعد از جنگ میان فلسطینیان و تجاوزگران صهیونیست و اعلام استقلال اسرائیل، نام گذاری شد.در سال ۱۹۴۷ قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل متحد، معروف به قطعنامه «تقسیم»، به تشکیل دو دولت عربی و یهودی در مرز‌های فلسطین رای داد. براساس این طرح استعماری، قرار شد که ۴۷درصد از سرزمین فلسطین به اعراب و سایر بخش‌ها به یهودیان اختصاص داده شود. لازم به ذکر است که رژیم صهیونیستی به این قطعنامه استعماری و ضد بشری هم پایبند نماند و در این سال‌ها، بیش از ۸۵ درصد از سرزمین فلسطین، تحت اشغال و تجاوز صهیونیست‌ها قرار گرفت. این طرح که با مخالفت کشور‌های عربی مواجه شد، نخستین طرح رسمی برای تقسیم فلسطین و تجاوز به حقوق فلسطینی‌ها بود. با اجرای این طرح، درگیری‌هایی میان فلسطینی‌ها و شبه نظامیان صهیونیستی آغاز شد. این طرح در حالی سهم بیشتر را به یهودیان می‌داد که در آن زمان، جمعیت اعراب بیش از دو برابر یهودیان تخمین زده می‌شد.
[5]. Abu Maryam, Dr. Sabir ( the Secretary-General of Palestine Foundation Pakistan) . We shall return. Translator: Asadollah Afshar. TEHRAN Times/ May 15, 2023 - 0:23