این گوی و این میدان و مذاکرات بروکسل!

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت 1397(می2018) ثابت کرد که بی‌اعتمادی ایران به این کشور پیمان شکن، موضعی درست بوده و تصمیم تهران در خصوص مذاکرات برجامی که با گام‌های محتاطانه تا به امروز برداشته شده منطقی و اصولی به نظر می‌رسد و چنان چه ایران خواستار تضمین‌های جدی نیز دراین زمینه می‌باشد حق طبیعی و مسلم ایران است؛ زیرا خروج از سوی آمریکا بوده و برای بازگشتش به برجام باید حسن نیت خود را ثابت کند و تن به راستی آزمایی دهد و تمامی هزینه‌های این بخش از بی‌اعتمادی را برای اعتمادسازی پرداخت نماید تا در ادامه مذاکرات که قرار است در بروکسل کلید زده شود بر سر میز مذاکره با ایران بنشیند و اگر طالب ماندن در گروه برجام می‌باشد باید صادقانه به گروه باز گردد و از مواضع زیاده خواهانه خود که خارج از مفاد برجام می‌باشد دست برداشته و عدول نماید.

ایران بارها و به صورت کتبی و شفاهی اعلام نموده است تنها و فقط اجرای مفاد برجام را خواهان است و به هیچ عنوان به زیاده خواهی‌های آمریکا و متحدان اروپای‌اش تن نخواهد داد؛ بنابراین اگر مذاکرات بروکسل برمدار مطالبات به حق تهران و بر محور مفاد برجام جلو برود می‌توان به مثبت بودن نتایج دور جدید مذاکرات بروکسل خوش بین بود و در غیر این صورت شاهد اتلاف زمان و فرصت سوزی چندباره خواهیم بود که این امر به هیچ عنوان مطلوب نبوده و به نفع هیچیک از طرفین نمی‌باشد و لذا به آمریکاییان توصیه می‌شود بنابر ضرب المثل معروف ایرانی؛ گره‌ای که با دست باز می‌شود چرا سخت نموده و بعدها بخواهند با دندان باز کنند. کاش گروه مذاکره کننده آمریکاییان بهره‌ای از عقل برده باشند و در مذاکرات بروکسل به همه دغدغه‌های جامعه جهانی در این زمینه پاسخ مثبت دهند و از لجاجت و عناد در این خصوص دست بردارند. آرامش، صلح، ثبات، همزیستی مسالمت آمیز، احترام متقابل به حقوق و منافع کشورها و پرهیز از اختلاف، تنش، بحران سازی‌ها و چالش‌های ویرانگر که منتهی به دشمنی و جنگ افروزی می‌گردد؛ مورد تأکید و تأیید عقلای دنیا و مجامع بین المللی است و باید به این موضوع اهتمام داشت و اهمیت داد.

این نکته مهمی است که امروز قدرت‌های جهانی با قلدری و همگرایی استکباری، امنیت جهانی را با خطر مواجه ساخته و برای مطامع استعماری خودشان حاضرند با فرقه سازی و ایجاد گروه‌های افراطی و پرورش تروریسم بین‌المللی و ایجاد رعب و وحشت جهانی، امنیت کشورهای را برهم زده تا در بازی‌های سیاسی مزورانه؛ اولا کشورها را وابسته و محتاج خود سازند و ثانیا منابع مادی و معنوی آنان را غارت و به یغما برند و ثالثا زیر ساخت‌ها را از این طریق تخریب نمایند تا وابستگی محرز و استعمار و استثمار ادامه یابد و رابعا منابع انسانی را با تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی از صحنه خارج سازند تا کاری از دست آنان بر نیاد و مؤثر برای کشورشان نباشند و به همین راحتی منابع انسانی را از رده خارج ساخته تا به اهداف پلیدشان نایل آیند. باید بیدار بود و این توطئه عظیم استکباری را افشا، برملا و رسوا نمود. 

آمریکا باید بداند دوره مجازات‌های تحریمی تمام شده است. تحریم‌های ضد حقوق بشری اگر چه خلاف کنوانسیون‌های حقوق بین‌المللی می‌باشد و ناجوانمردانه علیه ایران تا امروز اهمال شده است و مجامع جهانی با سکوت و گاها با تأیید، آمریکا را یاری داده‌اند تا مردم ایران را با مشکلات عدیده خصوصا در دوره مبارزه با کرونا مواجه سازند؛ توفیقی چندانی نصیبشان نگشته و نتوانسته‌اند عزم ملت ایران را در مبارزه با آنان در این زمینه سست کنند تا سیطره خود را دیکته کرده باشند.  

استفاده از ابزار تحریم حکایت از استیصال استکبار دارد و هر کجا استکبار از منطق و مواجهه با پاسخگویی عقلانی عاجز گشته به ابزار تحریم پناه برده است و در دو دهه اخیر نیز اگر چه تعداد اعمال تحریم توسط آمریکا ده برابر شده به همین میزان بر استیصال آمریکا هم تأثیر گذاشته و همینه آن را در جامعه جهانی با شکست روبرو ساخته است. اتفاقا این نکته مورد توجه مجله نیوزویک بوده و در ارزیابی مجازات‌های تحریمی ‌آمریکا علیه دیگر کشورها از جمله ایران نوشته است: مقامات آمریکا به وفور از تحریم‌ها استفاده می‌کنند. در مدت دو دهه اخیر، تعداد اعمال تحریم توسط آمریکا ده برابر شده است. با این وجود، به کارگیری هیچ ابزاری در سیاست خارجی بدون هزینه نیست و بهایی دارد. تحریم‌ها ممکن است مانند یک چاقوی جراحی جذاب در اختیار واشنگتن به‌نظر بیایند اما بعد، اغلب شکل یک چکش بد قلق را به خود می‌گیرند. دیر یا زود، وقتی یک چکش در اختیار داشته باشید، هر مشکلی مثل یک میخ به‌نظر خواهد رسید.

آن چه مشخص است آن است که ابزار تحریم ابزاری ناجوانمردانه و ضد حقوق بشری محسوب می‌شود؛ اگر هوشمندانه با آن‌ ها مواجهه گردد هیچگاه نمی‌تواند کارآمدی داشته باشد و برای کشور تحریم کننده دستاوردی را به همراه آورد، ایران امروز با رنج اقتصادی ناشی از این تحریم‌ها، و با استقامت بی‌نظیر مردمش توانسته است دولت آمریکا را متقاعد سازد تحریم‌هایش بی‌اثر بوده و دیگر کارگر نمی‌باشد و به اذعان مقاله اخیر مجله نیوزویک؛ گزارش دولت بایدن با اذعان تلویحی به این که واشنگتن مانند خو گرفتن کودکی ۵ ساله به آبنبات، به تحریم‌ها خو گرفته، کاملاً از کنار این سؤال اساسی رد می‌شود که آیا واقعاً تحریم‌های آمریکا کارآمد هستند؟ جواب اغلب یک «نه» بزرگ است.

 در هرحال جوبایدن باید بداند تحریم حداکثری ترامپ و تحریم‌های هوشمندانه وی، هردو با شکست مواجه شده‌اند و منطق حکم می‌کند در مذاکرات بروکسل، آمریکاییان و متحدان اروپایی به عهد و پیمان خود بازگردند، از بد عهدی پا پس کشیده و حقوق هسته‌ای ایران را در توافق هسته‌ای بی کم و کاست اجرا و حرمت گذارند.

به آمریکاییان و سه کشور اروپایی می‌گوییم شما در شش دور مذاکره وین صادق نبودید، فرصت سوزی کرده و از اعتمادسازی دور شده اید لااقل اکنون چون گذشته که توپ در زمین شما است در مذاکرات دور جدید در بروکسل صادقانه و جوانمردانه وارد میدان شوید تا مذاکرات نتیجه بخش باشد و با سرانجامی خوش پایان یابد.

ایران همچنان با همه خباثت‌های صورت گرفته از سوی آمریکاییان و سه کشور اروپایی و مواضع متاسفانه سیاسی و با غرض مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی؛ در برجام باقی مانده و با صبوری به دنبال احقاق حقوق هسته‌ای ملت ایران می‌باشد و اگر این دور از مذاکرات به نتیجه مطلوبِ برد – برد منجر نگردد، قطعا مسئولان ایران در ادامه این مسیر، راه و روش دیگری را انتخاب خواهند کرد تا منافع ملی ایران در این زمینه بیش از این دچار آسیب نگردد. ایران این فرصت را در بروکسل به شما می‌دهد تا صداقت خود را اثبات نمایید.

امیدواریم این آخرین فرصت دیپلماسی قدر شناخته شود و نتایج قابل قبولی از آن به دست آید. این گوی و این میدان و مذاکرات بروکسل.

• دکتر اسدالله افشار

• مذاکرات برجامی

• برجام

• ادامه مذاکرات

• بروکسل

• مذاکرات بروکسل

• توافق هسته‌ای