نان به قیمت جان!

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»،  اگر زباله‌گردی و تغذیه از پسماند شهری در تمامی کشورهای دنیا وجود عینی هم داشت باز شایسته   ملت تاریخمند ایران نبود که عده‌ای از مردم خوب و با نجابتش از زباله‌گردی امرار معاش نمایند.
نباید در پایتخت ایران اسلامی بیش از ۱۴ هزار نفر از شهروندانش زباله‌گرد و کولبر آشغال و تغذیه آشغالی داشته باشد.
شایسته نیست که مدیران شهری و شهرداری بدون مطالعه ابعاد اجتماعی و چالش‌های فرهنگی  جمع‌آوری آشغال‌های شهری را به پیمانکارانی که کودکان خانواده‌های آسیب‌پذیر را به استثمار و اسارت خود درآورده‌اند مجوز صادر نمایند.
مسئولین شهری و شهرداری نباید بگذارند معضل پسماند در شهرها به‌صورت گره کور و آفت، رو به رشد درآید و با روزمرگی مدیریت شهری و عدم جسارت آنان جهت ایجاد تحول بنیادین در سیستم پسماند شهری موجبات نگرانی شهروندان را فراهم سازند.
از ۱۴ هزار زباله‌گرد در تهران ۴ هزار و ۷۰۰ نفرشان کودکان مظلوم خانواده‌های فقیر بوده و مابقی مردان و زنان، پیران و جوانان با نجابت ایران زمین هستند.
آیا این امر ناصواب نمره اخروی اعمال مدیران شهری و شهرداری‌ها نمی‌تواند در اقصی نقاط ایران باشد؟ که متاسفانه در این ۱۵ سال اخیر شهروندان زیادی در اثر فقر مطلق و بی‌لیاقتی مسئولان شهری و کشوری عزت و کرامت اجتماعی خود را از دست داده و به زندگی آشغالی روی آورده‌اند که این پدیده ناگوار و چالش‌زای اجتماعی کاملا مغایر با عظمت و اقتدار ایران اسلامی است.
این در حالیست که از تعداد کودکان زباله‌گرد و استثمارشده توسط برخی پیمانکاران زالوصفت شهرداری تهران ۳۷ درصد ترک تحصیل و ۶۳ درصد بدون دستکش، زباله‌ها را می‌گردند که میانگین کارشان ۱۰/۵ ساعت در روز می‌باشد.
طبق برآورد مالی سالانه سه هزار میلیارد تومان درآمد مالی پیمانکاران است. به همین خاطر است که پیمانکاران میلیاردر شده‌اند. البته نباید از کنار ساخت و پاخت‌های پنهانی و سوءاستفاده از عمر انسان‌های زیرسلطه پیمانکاران بی‌تفاوت گذشت.

ابراهیم صدوقی

• ابراهیم صدوقی

• زباله‌گردی

• شهرداری

• مسئولین شهری

• کودکان زباله‌گرد