بوعزیزی و هارون بوشنل: تفاوت در چیست؟

حمایت غرب از نسل کشی و پاکسازی قومی در فلسطین نشان دهنده آخرین میخ بر تابوت ادعای آنها در مورد دموکراسی و حقوق بشر است، زیرا آنها حمایت سیاسی و نظامی را تنها برای این منظور گسترش می‌دهند.

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، حمایت غرب از نسل کشی و پاکسازی قومی در فلسطین نشان دهنده آخرین میخ بر تابوت ادعای آنها در مورد دموکراسی و حقوق بشر است، زیرا آنها حمایت سیاسی و نظامی را تنها برای این منظور گسترش می‌دهند.

هنگامی که محمد بوعزیزی جوان تونسی در اعتراض به تحقیر و فقری که متحمل شده بود، خود را به آتش کشید، رسانه‌های غربی - چاپی، شنیداری و بصری - برای دفاع از حقوق بشر در تونس و جهان عرب و برجسته کردن میزان بی‌عدالتی تجمع کردند. همه از مبارزه شهروندان عرب که تحت نظام‌ها و ارزش‌هایی که با ایدئولوژی‌های لیبرال غربی همسو نیستند داد سخن دادند. کارزارهای تحریک‌آمیز سیستماتیک و حساب شده شروع به شعله‌ور کردن چیزی کرد که رسانه های غربی آن را "بهار عربی" نامیدند، که به نام این بهار، آشوب و هرج و مرج خروشانی را به راه انداختند.

همه موضوعات و مشکلات دیگر متوقف شد و از محصولات رسانه‌های سراسر کشورهای غربی محو گردید. درخواست برای آزادی این ملت سرکوب شده و ادغام آن در "تمدن غرب" به موضوع اصلی تبدیل شد که به اختلاف، تروریسم، بمباران و تهدید امنیت و امنیت این کشورها دامن زد. آتشفشانی را آزاد کرد که همچنان پایه ها، ساختارها، اجزا و تداوم این جوامع را می بلعد. این امر از طریق سناریوها و ابزارهای اجرایی مختلف در کشورهای عربی و با یک هدف در همه کشورها آشکار شده است.

مقایسه پیامدهای سرنوشت بوعزیزی و سرنوشت سرباز آمریکایی، هارون بوشنل (25 ساله) که با لباس نظامی خود در مقابل سفارت اسرائیل در واشنگتن خود را به آتش کشید، عجیب و نگران کننده است. هر دوی این رویدادهای بسیار مشابه، بیان عمیق اعتراض غیرقابل تحمل فردی بودند. با این حال، اعتراض آرون بوشنل علیه جنایات صهیونیست‌ها در فلسطین بود، جایی که او آخرین لحظات خود را با ندای آزادی فلسطین سپری کرد. با وجود آتش سوزی در بدن شکننده او، افسر پلیس آمریکایی از شعارهای وی برای فلسطین ناراحت شد و از مرگ خزنده بر بدنش با چالش روبرو شد و در نهایت به او شلیک کرد. طنز آشکار این است که رسانه های عمدتا مغرض غربی این حادثه را نادیده گرفته اند، حتی اگر سرباز آمریکایی یونیفورم کامل نظامی خود را پوشیده باشد، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. نه تنها این، بلکه الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی که بر اساس داده های مصنوع و دست کاری شده برخی خبرها ضریب مثبت یا منفی می گیرند، عمداً هرگونه محتوایی را که در مورد این رویداد بحث می‌کند، سرکوب کرده‌اند و مانع از دستیابی آن به مخاطبان مورد نظر می‌شوند. با تشییع جنازه آرون بوشنل، رسانه‌های غربی با پیروی از نظام معمول مستبدان در رژیم‌های ظالم و مطیع پول‌های صهیونیستی، با یک ژست محض، پرونده او را با بی‌عدالتی و خودنمایی شدید، باطل کردند و هر گونه طنین این فداکاری بزرگ در راه اهداف بشردوستانه را باطل کردند. فرد دست از جان شسته ای که امروزه به معیار واقعی انسانیت، آزادی و کرامت انسانی تبدیل شده است.

آنچه در مواضع حمایتی از مردم فلسطین و محکومیت نسل کشی و پاکسازی قومی علیه آنها شاهد هستیم و می خوانیم، چیزی نیست جز هشداری آشکار نسبت به آنچه واقعاً در انتظار جهان است. این تنها بخش کوچکی از صداهای آزاد را نشان می دهد که از چهار گوشه زمین در حمایت از مردمی که با وحشتناک ترین قتل عام و پاکسازی قومی روبرو هستند، برمی خیزد. در همین حال، حامیان فلسطین به یهودستیزی متهم می‌شوند، زیرا مسئولین فناوری‌ها و الگوریتم‌ها فعالانه تلاش می‌کنند تا از ظهور و رسیدن به وجدان‌های آزاد در این سیاره هر چیزی که می‌توانند را سرکوب کنند.

فعالان هر دو جامعه یهودی و مسیحی در آمریکا حمایت خود را از فلسطین اعلام کرده و نسل کشی فجیع، هولوکاست و پاکسازی قومی توسط صهیونیست ها علیه فلسطینیان را محکوم کردند. علاوه بر این، جشنواره فیلم ساندنس در یوتا شاهد چالشی برای همبستگی با فلسطین بود، زیرا شرکت کنندگان با افتخار پرچم های فلسطین را حمل می کردند.

چیزی که آمریکایی ها نمی توانند اذعان کنند این است که تجارب سایر کشورها با آنها بالغ شده و آگاهی آنها تکامل یافته است. نسل کشی صهیونیست ها علیه فلسطینی ها عدالت و حقانیت آرمان فلسطین را به همه جهانیان ثابت کرده است. همچنین بی‌تردید بی‌تردید اسرائیل و غرب بر جمعیتی بومی که فقط می‌خواهند آزادانه و با عزت زندگی کنند، به اثبات رسانده است. واکنش بین المللی، علیرغم تلاش برای سرکوب آن در رسانه ها، به طور غیرقابل انکاری نشان می دهد که همبستگی بین المللی با فلسطینیان شامل یهودیان، مسیحیان و مسلمانان می شود.

تمام تلاش های ضعیف آنها برای تفرقه بین مردم جهان بر اساس قومیت، مذهب و فرقه آشکارا شکست خورده است. حمایت از فلسطین اکنون از سوی کشورهای آمریکای لاتین و آفریقای جنوبی و همچنین جنبش یهودیان در ایالات متحده با شعار "نه به نام ما" در حال ظهور است. این به وضوح نقطه مقابل همه تلاش‌ها برای ایجاد اختلاف و تفرقه بین ادیان و مردم است و برای هزارمین بار تأیید می‌کند که بشریت از موانع مشترک فراتر رفته و به قوی‌ترین و نجیب‌ترین پیوندی که مردم را در این کره خاکی متحد می‌کند دست یافته است. همبستگی بین المللی در میان کشورها، ادیان و فرهنگ ها کوتاه ترین راه برای دستیابی به هدف مشترک است.

دولت ایالات متحده فشار همبستگی بین المللی با ویتنام را احساس کرد که نقش مهمی در پایان دادن به جنگ آمریکا علیه ویتنام داشت. به همین ترتیب، آفریقای جنوبی با مبارزات و حمایت های بین المللی خود، موفق شد سیستم وحشتناک آپارتاید را از بین ببرد. لابی های صهیونیستی کنترل آمریکا و غرب از زمان حمله به عراق، کنترل خود را بر رسانه ها تنگ کرده اند. آنها اصطلاح "روزنامه نگاری جاسازی شده" را ابداع و انتشار اطلاعات را تنها با تایید فرمانده نظامی محدود کردند.

امروزه، حمایت غرب از نسل کشی و پاکسازی قومی در فلسطین، نشان دهنده آخرین میخ بر تابوت ادعای دموکراسی و حقوق بشر آنهاست، زیرا آنها از جنگ نسل کشی و پاکسازی قومی صهیونیستی علیه کودکان و زنان فلسطینی حمایت سیاسی و نظامی می کنند. اقدامات هولناک آنها برای جلوگیری از توقف کشتار صهیونیست‌ها، حتی در شورای امنیت، با استفاده از حق وتو، آنها را در موقعیت یک نیروی متجاوز و ظالم و سرکوبگر بشریت قرار داده است. خون شریف و بی گناهی که در فلسطین ریخته شد، با قربانی شدن هزاران کودک و زن، ممکن است آخرین جنایتی باشد که آنها می توانند مرتکب شوند.