پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، استاد شهریار از شیفتگان خواجه حافظ شیرازی بود که این شیفتگی از رنگ و بوی سخنش پیداست.
سادگی کلام، پیوند معانی ترکیبات، و بهکارگیری تناسبات لفظی و معنوی، همه در گفتار شهریار بهوضوح دیده میشود.
اشعار حضرت استاد، طراوت و زیبایی خاصی دارد و ما نیز بهخاطر این زیباییهاست که دیوان شهریار، علیالخصوص حیدربابای شهریار را بهدوش میکشیم وگرنه هرگز این اتفاق نمیافتاد.
هر آنکه مفتون زیبایی شعر شهریار است دیگر به گرد زشتی و نادرستی نمیگردد زیرا وقتی دلی از ذوق و صفا لبریز شد جایی برای کینه و جفا ندارد.
گاهی که جامعه نیمنگاه خویش را از شعر شهریار دریغ میداشت لب به عتاب میگشود و میگفت این همه به طنازی منازید که شعر من است جمالتان و جهانتان را زیبا میسازد.
راستی اگر شهریار نبود امروز کسی حیدربابا را نمیشناخت که در حیدربابا هیچ اثری از خودخواهی نمییابیم هرچه هست محبوب است و لو درد و اندوه باشد.
اینجاست که شعر حیدربابا از کوه حیدربابا بالاتر میشود از این لحاظ است که خود را به دامن حیدربابا میآویزیم که بر ما لالایی جدید بگوید تا نرمک نرمک بخواب برویم و اندک اندک غم هستی را ازیاد ببریم.
و اما با خواندن شعر حیدربابا به روزگار حسرتبار خود اشک میریزیم. چون حیدربابا آیینه تمامنمای زندگی است که اغلب گریه است و گاهی خنده، اما خنده حیدربابا همیشه اشکآلود است بهدلیل اینکه شهریار همیشه ملول و محزون بوده است.
بوردا بیر شیر داردا قالوب باغریر
مروتسیز انسانلاری چاغریر
یعنی در اینجا یک شیر غرنده به تله افتاده و با غرش، انسانهای بیمروت را برای نجات خود میطلبد.
و گاهی شهریار به یاد گذشته چنان بیتاب میشود که دل سنگ را آب میکند.
کاش قایدوب بیرده اوشاق اولیدیم
بیر گل آچوب اوندان صورا سولیدیم
ایکاش روزی برمیگشتم به دوران کودکیام مثل یک گل میشکفتم سپس پیر شده عمرم خزان میگشت
استاد شهریار وقتی از هجران سخن میگوید آتش بر دلها میزند.
حیدربابا یولوم سنن کج اولدی
عمروم کچدی گلممدیم گج اولدی
هئچ بیلمدیم گوزللرون نج اولدی
بیلمزدیم دنگه لروار دونوم وار
ایتگین لیک وار آیرلیق وار ئولوم وار
و یا از بیوفایی دنیا میگوید که میخواهد بفهماند دنیا به هر کسی هر چه داده گرفته و همگان هنگام رفتن دست خالی خواهند رفت.
حیدربابا دنیا یالان دنیادی
سلیماندان نوحدان قالان دنیا دی
اوغول دوغان درده سالان دنیادی
هرکیمسیه هرنه وئریب آلیبدی
افلاطوندان بیر قورو آد قالیبدی
در مناجات بینظیرش میگوید:
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که بما سوا فکندی همه سایه خدا را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من بهخدا قسم خدا را
روحش شاد و در بهشت محبوبش جاودان باد
ابراهیم صدوقی
اشتراک گذاری: لینک کوتاه: https://www.nikru.ir/p/19741