چگونه می‌توان به خصومت جهان سلطه پایان داد؟

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، اگر از دشمنی‌های جهان سلطه و در رأس آن آمریکای جنایتکار علیه ملت ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بگذریم، درمی‌یابیم که از همان اولین روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی جهان سلطه به سرکردگی آمریکا مخالفت و عناد خود را با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی آغاز کرد. این دشمنی از سال 1357 تاکنون لحظه‌ای قطع و کم نشده و در هر زمانی به شکل‌های مختلف این دشمنی ظهور و بروز داشته است.
هم در قالب جنگ سخت و هم در قالب جنگ نرم. بارها شده که عده‌ای اظهارنظر می‌کنند، نقد می‌کنند و پیشنهاد می‌دهند که دشمنی با آمریکا جز زیان و ضرر، نتیجه و دستاوردی برای ما نداشته و علاوه بر آن همواره در معرض تهدید نظامی دشمن نیز قرار داریم. اگر حمله نظامی هم صورت نگیرد، تحریم مستمر آمریکا و فشار آن و سایر کشورها موجب عقب‌ماندگی کشور از روند توسعه جهانی می‌گردد؛ بنابراین بهتر است ما نیز ضمن حفظ تمامیت ارضی ایران، همچون سایر کشورها با آمریکا بر اساس منافع متقابل رابطه برقرار سازیم. این دشمنی و اختلاف تا کی باید ادامه داشته باشد؟ مگر ما در طول این سال‌ها چه نفعی از دشمنی با آمریکا برده‌ایم که آن را همچنان ادامه بدهیم؟ و ...
به نظر می‌رسد همه‌ این تحلیل‌ها و پیشنهادها ناشی از عدم آگاهی و تحلیل دقیق از ماهیت نظام سلطه و تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر معادلات جهانی و سایر ملل جهان است.
وقتی‌ می‌گوییم جهان سلطه، یعنی تمام کشورها و قدرت‌هایی که تلاش می‌کنند به ناحق دنبال منافع نامشروع خود باشند و برای تأمین این منافع نامشروع از هر راهی برای چپاول و غارت ملت‌ها و کشورهای ستمدیده بهره می‌جویند.
نظام سلطه به دنبال منافع خویش است و برای دستیابی به این منافع با هیچ قدرت مزاحمی کنار نخواهد آمد و علاوه بر آن تلاش خواهد کرد که آن قدرت را از سر راه خود بردارد.
حال با توجه به فلسفه‌ وجودی انقلاب اسلامی و هویت نظام جمهوری اسلامی که نظامی ضدسلطه است و فلسفه‌ شکل‌گیری آن دفاع از حقوق حقه مردم ایران و محرومان و مستضعفان جهان است، در هیچ شرایطی قابل ‌جمع شدن با نظام سلطه نیست.
این دو رویکرد، متفاوت و در مقابل یکدیگر است. رویکردی که منافع نظام سلطه را از طریق بیداری ملل جهان به خطر انداخته است.
این بیداری در شکل خطرناک‌تر آن برای نظام سلطه، یعنی گرایش بخش مهمی از ملل غیرمسلمان از اقصی نقاط جهان به اسلام و تشیع. این گرایش شگفت‌انگیز بزرگ‌ترین هراس را در دل نظام سلطه افکنده است. آن‌ها نمی‌توانند قدرتی را در مقابل خویش احساس کنند که موجب شود منافع آن‌ها را به خطر بیندازند. نکته‌ دیگر اینکه وجود و دوام قدرتی همچون رژیم اشغالگر قدس به‌عنوان یک هدف استراتژیک برای نظام سلطه مطرح است. هدفی که بقای آن را معادل تداوم حفظ منافع خود در سراسر جهان می‌داند.
در همین راستا مبارزه با اسرائیل و تلاش برای محو این رژیم سلطه‌گر از نقشه جغرافیای جهان از اهداف استراتژیک انقلاب اسلامی ایران و شعارهای محوری آن است.
با همه‌ این توصیفات و موارد دیگر اگر کسی تصور کند با عقب‌نشینی ایران از برخی شعارها و یا حتی خواسته‌ها و یا برقراری رابطه و ایجاد فضای مذاکره، مشکلات ما با آمریکا و جهان سلطه حل خواهد شد یا ناشی از ناآگاهی و عدم تحلیل درست از ماهیت نظام سلطه است یا این‌که در رفتار و مبانی دچار تجدیدنظرطلبی شده و از اصول و مبانی نظام جمهوری اسلامی فاصله گرفته است.
اگر چه دوران هشت ساله حاکمیت دولت تدبیر و امید! برای کشور خسارت‌های فراوانی در برداشت ولی برای آن‌ها که دنبال حقیقت بودند برجام توانست بسیاری از واقعیت‌ها را روشن کند. توافق برجام نشان داد که آمریکای سلطه‌گر علی‌رغم همه امتیازاتی که ایران داد باز هم حاضر نیست از خواسته‌های استعماری خویش چشم بپوشد. ایران در برجام از حقوق هسته‌ای خود کوتاه آمد، حتی با آمریکا مذاکره کرد و دکتر ظریف سخاوتمندانه با کری در خیابان قدم زدند. آیا تهدیدها تمام و روابط حسنه شد و مشکل حل گردید؟ نه تنها مشکلی حل نشد بلکه امید آمریکا برای براندازی بیش‌تر و در نتیجه به حجم دشمنی‌هایش افزود.
با هر عقب‌نشینی ایران از هر سنگری، دشمن به همان نسبت یا چند برابر برای فتح خاک‌ریزها پیش روی خواهد کرد یا هر اندازه ما از خواسته‌ها و مواضع خود عقب‌نشینی کنیم، انتظارات و توقعات نظام سلطه بیش‌تر خواهد شد و به فشار بین‌المللی خویش ادامه خواهد داد. این امر تا آنجا ادامه پیدا خواهد کرد که ما از تمامی اهداف انقلابی و استراتژیکمان دست ‌برداریم و عقب‌نشینی نماییم.

تصور نکنیم با عقب‌نشینی از برخی خواسته‌ها، آن‌ها دست از سر ما بر خواهند برداشت.
بنابراین تنها راه چاره در پیش روی ـ برای دستیابی به اهداف اولیه انقلاب ـ این است که با تمام وجود و با تمامی قدرت بر مواضع اصولی و کلیدی‌مان پای فشاریم.
پاسخ دشمن در برابر تهدیدات، استحکام درونی و تکیه ‌بر قدرت پایان‌ناپذیر و استعداد شگرف مردمی است؛ یعنی از یک‌سوی با رویکرد جدی و برنامه‌ریزی‌شده فرهنگی تلاش کنیم مردم از شعارهای بنیادین انقلاب که همان حاکمیت اسلام است فاصله نگیرند، دوم تلاش برای پیشرفت و توسعه همه‌جانبه کشور و حرکت به‌سوی خودکفایی و استقلال صنعتی و اقتصادی است. نظام سلطه نظامی قدرتمند و صاحب فنّاوری برتر است. رمز ایستادگی ما نیز تلاش برای دستیابی به همین فنّاوری است. اگر در آینده در فن‌آوری‌های مختلف و استحکام و تقویت اقتصاد کشور، حرفی برای گفتن داشته باشیم، دشمن نه با ابزار تحریم می‌تواند ما را به عقب‌نشینی وادار نماید و نه با ابزار نظامی.
نتیجه اینکه خصومت نظام سلطه با ایران اسلامی پایان نخواهد پذیرفت؛ ولی ما می‌توانیم با استحکام درونی و روحیه انقلابی توطئه‌های دشمن را خنثی کنیم.

دکتر نصرالله شفیعی

• دکتر نصرالله شفیعی

• دشمنی‌های جهان سلطه

• آمریکا

• جنگ نرم

• تحریم

• تحریم مستمر آمریکا