توصیه‌های جدید غربی:

اروپا آشکارا از معترضان حمایت خارجی نکند/ باید از طریق فناوری به آشوب‌گران کمک کرد

به گزارش پايگاه خبري تحليلي «نيک رو» به نقل از فارس، جولین بارنس دیسی، مدیر برنامه خاورمیانه، شمال آفریقا در اندیشکده «شورای روابط خارجی اروپا» در یادداشتی[1] چند توصیه به دولت‌های اروپایی در واکنش به آشوب‌ها در ایران و حمایت از آشوب‌گران با رویکرد «تغییر از درون» داشت. او به اروپایی‌ها توصیه می‌کند تمایل خود برای حمایت از آشوبگران در ایران را آشکارا بیان نکنند و حمایت‌ها طوری نباشد که گزاره «دخالت خارجی» پررنگ شود.

تمایل اروپا برای حمایت از آشوبگران

او بعد از بررسی اقدامات اخیر اتحادیه اروپا علیه ایران سوال می‌کند که فراتر از تحریم و بیانیه، اروپایی‌ها چه اقداماتی را اتخاذ کنند؟ دیسی تاکید دارد که اعتراضات در ایران ارگانیک است و رهبر ندارد. اعتصاب در حال افزایش است اما به مرحله اعتصاب عمومی پایدار در بخش‌های کلیدی اقتصاد نرسیده و براندازی در ایران تلاش بیشتری نیاز دارد. او منظم بودن، گستردگی اعتراضات و بی‌سابقه بودن مطالبات را چالشی برای مشروعیت نظم کنونی می‌داند و معتقد است اروپایی‌ها تمایل آشکاری برای حمایت بیشتر از معترضان دارند.

او در پاسخ به این سوال که اروپایی‌ها چطور می‌توانند به معترضین کمک کنند چند راهکار ارائه می‌دهد:

تغییر از درون

اروپایی ها باید درک کنند که این جنبش، درونی است و باید از درون ایران و با رهبری ایرانیان موجب تغییر بشود. تغییر از درون چالشی بلند مدت خواهد بود و اروپایی‌ها باید نقش خود و ظرفیت ایجاد تغییر را کمرنگ جلوه دهند. کمرنگ جلوه دادن، گزاره «دخالت خارجی» را از سرخط تحلیل‌ها خارج می‌کند. در این رویکرد، اتحادیه اروپا باید بر اقداماتی مبنی بر محافظت از معترضین متمرکز شود. این دست اقدامات سه قسمت است: آشکارسازی؛ فرار و حمایت از ابتکارات جامعه مدنی

آشکارسازی

کشورهای اروپایی باید با تمرکز بر موضوع ایران، بازیگران بین‌المللی فراتر از اتحاد غربی را برای افزایش فشار بر ایران سازماندهی کنند. آمریکا و اروپا باید با همسایگان مسلمان و شرکای تهران همکاری کنند و همه کانال‌های دیپلماتیک را برای افزایش فشار بر ایران بکار گیرند. ممکن است محکومیت گسترده بین‌المللی متضمن خرید زمان برای فعالین بازداشت‌شده داخلی و افزایش فشار بر دستگاه قضایی با هدف توقف اجرای احکام باشد.

فرار

دولت‌های اروپایی باید مسیر خروج قانونی (ویزا و پناهندگی) برای معترضینی که نیاز به فرار از ایران دارند را فراهم کنند. این امر مستلزم حفظ نوعی حضور دیپلماتیک در میدان است. حضور میدانی موجب درک بهتر از شرایط و سرعت بیشتر در پردازش درخواست‌های ویزای افراد است. حضور میدانی باید با دسترسی اروپا به همسایگان مرزی ایران همراه باشد تا گذرگاه‌های مرزی برای فعالانی که از ایران فرار می‌کنند باز بماند و آنها بتوانند از این کشورها برای پناهندگی در اروپا درخواست دهند.

حمایت از ابتکارات جامعه مدنی ایرانیان

در نهایت، دولت‌های اروپایی باید با دقت راه‌هایی را برای حمایت فنی و ارائه ظرفیت به کسانی که به جامعه مدنی ایران کمک می‌کنند، بیابند. حمایت‌ها باید از طریق سازمان‌های معتبر خارج از ایران هدایت شود. دولت‌های اروپایی باید شرکای مشروع را شناسایی کنند؛ شرکایی که می‌توانند از طرح «حفاظت از معترضان» در میدان حمایت کنند. این تلاش‌ها باید شامل دسترسی به بازیگران در بخش فناوری باشد تا برای خطوط گسترده‌تر دسترسی به اینترنت فشار آروند.

دولت‌های اروپایی باید مراقب باشند تا بیش از حد وعده‌های خود را به گونه‌ای که انتظارات معترضان و ناامیدی‌های آتی از حمایت خارجی را تامین کند، ندهند. اما اگر اروپایی‌ها با دقت قدم بردارند، می‌توانند همبستگی مهمی با معترضان ایرانی نشان دهند و گام‌هایی برای کمک به محافظت از آنها بردارند تا آنها فضای لازم برای تلاش و شکل دادن به آینده خود را داشته باشند.

• جولین بارنس دیسی

• حمایت از آشوبگران

• شورای روابط خارجی اروپا

• کشورهای اروپایی

• دولت‌های اروپایی