شورش در دانشگاه های آمریکا

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»،

رئوس قابل اعتنا:
• دانشجویان دانشگاه در سراسر آمریکا که با دستگیری‌های دسته جمعی، تعلیق، اخراج و تخلیه از خوابگاه مواجه هستند، آخرین و بهترین امید ما برای توقف نسل کشی در غزه است.

• این دانشجویان، مانند بسیاری از ما، کشتار مردم فلسطین توسط اسرائیل را به صورت زنده تماشا می کنند. اما بر خلاف بسیاری از ما آمریکائی ها، آنها عمل می‌کنند. صداها و اعتراضات آنها نقطه مقابل ورشکستگی اخلاقی است که آنها را احاطه کرده است.

• صدای خود را برای نکوهش بی عدالتی بلند کنید، به سوء استفاده طولانی مدت واکنش نشان دهید، سعی کنید مقاومت کنید، چرا که آزارگر ناگهان خود را به آسیب دیده جا می زند.

• ( و اما افسوس و صدافسوس که اکثر اصلاح طلبان بریده از مردم پیوسته به غرب و لیبرال های ایرانی متاثر از بمباران خبری رسانه های غربی و از جمله رسانه های وابسته به رژیم صیونیستی نه تنها قدمی برای فلسطین بر نمی دارند که باری می گردند بر افکار عمومی تا حاکمیت آنگونه که لازم است نتواند از جنبش مردم فلسطین حمایت نماید.- مترجم)

• دوره های شرم آور زیادی در تاریخ آمریکا وجود دارد. نسل کشی که ما علیه مردم بومی انجام دادیم. برده داری، سرکوب خشونت آمیز جنبش کارگری که شاهد کشته شدن صدها کارگر بود. مثله کردن سیاهپوستان توسط جیم و جین کرو. کشتار در ویتنام، عراق، افغانستان و لیبی.

• نسل کشی در غزه، که ما آمریکائی ها از آن حمایت مالی و پشتیبانی می کنیم، به اندازه ای وحشتناک است که جایگاه برجسته ای در مجموعه این جنایات آمریکا به دست خواهد آورد.

• تاریخ با ما مهربان نخواهد بود، اما به این دانشجویان احترام خواهد گذاشت.

خانم اچینتیا سیوالینگام، دانشجوی کارشناسی ارشد روابط عمومی در دانشگاه پرینستون نمی‌دانست که وقتی امروز صبح از خواب بیدار می شود، کمی بعد از ساعت 7 صبح به صدها دانشجو در سراسر کشور خواهد پیوست که به دلیل اعتراض به نسل‌کشی در غزه دستگیر، اخراج و از ورود به دانشگاه ممنوع خواهد شد.
او یک گرمکن آبی پوشیده است، گاهی اوقات وقتی با او صحبت می کنم با اشک هایش مقابله می کند. ما پشت میز کوچکی در کافی‌شاپ دنیای کوچک در خیابان ویذرسپون نشسته‌ایم، نیم بلوک دورتر از دانشگاهی که دیگر نمی‌تواند وارد آن شود، از آپارتمانی که دیگر نمی‌تواند در آن زندگی کند و از محوطه دانشگاهی که چند هفته پیش در آن بود و برای فارغ التحصیلی برنامه ریزی کرده بود.
او متعجب است که شب را کجا بگذراند.
پلیس به او پنج دقیقه فرصت داد تا وسایل را از آپارتمانش جمع آوری کند.
او می‌گوید: «من چیزهای بسیار تصادفی برداشتم. من به هر دلیلی یک بسته جو برداشتم. من واقعا گیج شدم».
معترضان دانشجویی در سراسر کشور شجاعت اخلاقی و فیزیکی را از خود نشان می دهند - بسیاری از آنها با تعلیق و اخراج مواجه هستند - که باعث شرمساری همه نهادهای بزرگ در کشور می شود. از نظر پلیس آمریکا این دانشجویان خطرناک هستند! نه به این دلیل که زندگی دانشگاه را مختل می کنند یا در حملات به دانشجویان یهودی شرکت می کنند - بسیاری از معترضان خود یهودی هستند - بلکه به این دلیل که شکست فاحش نخبگان حاکم و مؤسسات آنها در توقف نسل کشی یا این ابرجنایت را برملا و آشکار می کنند.
• این دانشجویان، مانند بسیاری از ما، کشتار مردم فلسطین توسط اسرائیل را به صورت زنده تماشا می کنند. اما بر خلاف بسیاری از ما ، آنها عمل می کنند. صداها و اعتراضات آنها نقطه مقابل ورشکستگی اخلاقی است که آنها را احاطه کرده است.
• ( و اما افسوس و صدافسوس که اکثر اصلاح طلبان بریده از مردم پیوسته به غرب و لیبرال های ایرانی متاثر از بمباران خبری رسانه های غربی و حامی رژیم صیونیستی نه تنها قدمی برای فلسطین بر نمی دارند که باری می گردند بر افکار عمومی تا حاکمیت آنگونه که لازم است نتواند از جنبش مردم فلسطین حمایت نماید.- مترجم)
این در شرایطی است که حتی یک رئیس دانشگاه تخریب تمامی دانشگاه های غزه توسط اسرائیل را محکوم نکرده است . حتی یک رئیس دانشگاه خواستار آتش بس فوری و بدون قید و شرط نشده است. حتی یک رئیس دانشگاه از کلمات "آپارتاید" یا "نسل کشی" استفاده نکرده است. هیچ یک از رؤسای دانشگاه ها خواستار تحریم و محکومیت اسرائیل نشده است.
در عوض، روسای این مؤسسات آکادمیک در برابر اهداکنندگان ثروتمند، شرکت‌ها - از جمله تولیدکنندگان سلاح - و سیاستمداران جناح راست خشمگین کرنش می‌کنند. آنها به جای طرح کشتار روزانه فلسطینیان، از جمله هزاران کودک ، دوباره بحث در مورد آسیب به یهودیان را مطرح می کنند .
آنها به متجاوزان - دولت صهیونیستی و حامیان آن - اجازه داده اند تا خود را قربانی معرفی کنند. این روایت نادرست، که بر یهودستیزی متمرکز است، به مراکز قدرت، از جمله رسانه ها، اجازه می دهد تا جلوی مسئله واقعی - نسل کشی - را بگیرند. این موضوع بحث را آلوده می کند. این یک مورد کلاسیک از "سوء استفاده " است.
• صدای خود را برای نکوهش بی عدالتی بلند کنید، به سوء استفاده طولانی مدت واکنش نشان دهید، سعی کنید مقاومت کنید، چرا که آزارگر ناگهان خود را به آسیب دیده جا می زند.
دانشگاه پرینستون، مانند سایر دانشگاه‌های سراسر کشور، مصمم به توقف مبارزه ساکنین کمپ هائی هستند که خواستار پایان دادن به نسل‌کشی هستند . به نظر می رسد این یک تلاش هماهنگ از سوی دانشگاه های سراسر کشور است.
دانشگاه از قبل از کمپینگ های پیشنهادی اطلاع داشت. هنگامی که دانشجویان صبح امروز به پنج محل برگزاری مراسم رسیدند، با تعداد زیادی از اداره امنیت عمومی دانشگاه و اداره پلیس پرینستون روبرو شدند.
محل پیشنهادی کمپینگ در مقابل کتابخانه فایرستون مملو از پلیس بود. این در حالی است که دانشجویان برنامه‌های خود را از ایمیل‌های دانشگاه دور نگه داشتند و به برنامه‌هایی که فکر می‌کردند امن هستند محدود می‌شدند. امروز صبح در میان پلیس، خاخام ایتان وب ، که چاباد خانه (مرکز عبادت یهودیان) پرینستون را تأسیس و ریاست آن را بر عهده داشت، ایستاد. به گفته فعالان دانشجویی، او در رویدادهای دانشگاه شرکت کرده است تا با صدای بلند به کسانی که خواستار پایان دادن به نسل کشی به عنوان یک یهودی ستیز هستند، حمله کند.
در حالی که حدود 100 معترض به سخنرانان گوش می‌دادند، یک هلیکوپتر با سروصدا بالای سرمان چرخ می زد. بنری که از درخت آویزان شده بود، روی آن نوشته شده بود: «از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد».
دانشجویان گفتند تا زمانی که پرینستون از شرکت‌هایی که « از کشتار جاری اسرائیل در فلسطین سود می‌برند یا در آن شرکت می‌کنند» جدا نشود و به تحقیقات دانشگاهی «در مورد سلاح‌های جنگی» که توسط وزارت دفاع حمایت مالی می‌شود، پایان ندهد، به اعتراض خود ادامه می‌دهند. دانشگاه باید مؤسسات اسرائیلی را بایکوت فرهنگی نموده، از مؤسسات دانشگاهی و فرهنگی فلسطین حمایت کند و از آتش بس فوری و بدون قید و شرط دفاع نماید.
اما اگر دانش‌جویان دوباره اقدام به برپایی چادر کنند به نظر می‌رسد که همه آنها دستگیر خواهند شد چراکه آنها دو دانشجو را صبح امروز دستگیر کردند.
آدیتی رائو، دانشجوی دکترای کلاسیک می‌گوید: «این بسیار فراتر از آن چیزی است که انتظار داشتم اتفاق بیفتد. آنها شروع به دستگیری دانشجویان کمپ در هفت دقیقه نمودند.
در اتفاقی نادر آنطور که در تصویر همراه می بینید مجسمه جورج واشنگتن در صحن دانشگاه جورج واشنگتن در اعتراض روز پنجشنبه  در واشنگتن دی سی با چفیه وپرچم فلسطین پوشانده شده است
• تهدید
راشل کالهون، معاون پردیس لایف پرینستون، روز چهارشنبه یک ایمیل انبوه ارسال کرد و به دانشجویان هشدار داد که در صورت ایجاد کمپ ممکن است دستگیر و از محوطه دانشگاه به بیرون پرت شوند.
او نوشت: " هر فردی از درون کمپ ها در اشغال یا سایر رفتارهای مخرب غیرقانونی در دانشگاه  دخیل باشد، پس از اخطار دستگیر می شود و بلافاصله از ورود به دانشگاه محروم می شود." چنین محرومیتی برای دانشجویان، توانایی آنها برای تکمیل ترم را به خطر می اندازد.
او افزود که این دانشجویان ممکن است تعلیق یا اخراج شوند.
خانم سیوالینگام با یکی از استادانش برخورد کرد و از او می خواهد تا از این اعتراض حمایت کند. او در پاسخ گفت که برای تصدی پست می آید و نمی تواند شرکت کند. دوره ای که او تدریس می کند "مارکسیسم بوم شناختی" نام دارد.
او می گوید: «لحظه عجیبی بود. من ترم گذشته را صرف فکر کردن در مورد ایده ها و تکامل و تغییرات مدنی، مانند تغییرات اجتماعی کردم. این یک لحظه دیوانه کننده بود». او در این لحظه شروع به گریه می کند.
چند دقیقه بعد از ساعت 7 صبح، پلیس اعلامیه‌ای را با عنوان «هشدار دانشگاه پرینستون و اخطار عدم تخلف» به دانشجویانی که در حال نصب چادر بودند توزیع کرد. در این بروشور آمده بود که دانشجویان «در اموال دانشگاه پرینستون مشغول رفتارهایی می شوند که قوانین و مقررات دانشگاه را نقض می‌کند، امنیت و دارایی دیگران را تهدید و عملکرد منظم دانشگاه را مختل می‌کند: چنین رفتاری شامل شرکت در تجمع و / یا ایجاد اختلال در یک رویداد دانشگاه می باشد. این اعلامیه می‌گوید کسانی که در گیر «رفتار ممنوع» می شوند، «طبق قانون کیفری نیوجرسی (NJSA 2C:18-3) متخلف و متجاوز در نظر گرفته می‌شوند و بلافاصله دستگیر می‌شوند.

چند ثانیه بعد سیوالینگام شنید که یک افسر پلیس گفت: «آن دو را بگیر».
حسن سید، دانشجوی دکترای اقتصاد که اصالتاً پاکستانی است، با سیوالینگام برای برپایی یکی از چادرها کار می کرد. او را دستبند زده بودند . دستبند سیوالینگام آنقدر محکم بسته شده بود که گردش خون در دستانش در حال قطع شدن بود. کبودی های تیره ای دور مچ دستش دیده می شود.
سید می‌گوید: «یک اخطار اولیه از سوی پلیس در مورد «شما در حال تجاوز» یا چیزی شبیه به آن بود، «این اولین هشدار شما است». « صدا یک جورایی بود که من زیاد نشنیدم یکدفعه دست ها پشت سرم قرار گرفتند. وقتی این اتفاق افتاد، بازوی راستم کمی منقبض شد و گفتند شما در مقابل اخطار مقاومت می کنید.  آنگاه دستبندها را زدند».
یکی از افسران دستگیر کننده از او پرسید که آیا دانشجو هستی؟ وقتی او گفت که هست، بلافاصله به او اطلاع دادند که از دانشگاه ممنوع شده است.
او می‌گوید: «تا آنجا که من می‌شنوم هیچ اشاره‌ای به اتهامات وارده نشده است. "من را به یک ماشین می برند. به من دست بند زدند. از من کارت دانشجویی می خواستند»
سید را در عقب ماشین پلیس دانشگاه با سیوالینگام که از دستبند در عذاب بود قرار دادند. او از پلیس خواست تا دستبندهای سیوالینگام را باز کند، فرآیندی که چندین دقیقه طول کشید زیرا مجبور شدند او را از خودرو خارج کنند و قیچی‌ها نتوانستند پلاستیک را برش دهند. آنها باید سیم برش را پیدا می کردند. آنها به کلانتری دانشگاه منتقل شدند.
سید را از تلفن، کلید، لباس، کوله پشتی و ایرپاد جدا کردند و در سلول نگهدارنده قرار دادند. هیچ کس حقوق میراندای( حق صحبت نکردن با پلیس بدون وکیل) او را نخوانده بود.
دوباره به او گفته شد که از دانشگاه محروم شده است.
از پلیس پردیس پرسید "آیا این یک اخراج است؟"
پلیس جواب نداد.
او خواست تا با یک وکیل تماس بگیرد. به او گفته شد که وقتی پلیس آماده باشد می تواند با یک وکیل تماس بگیرد.
او می‌گوید: «آنها ممکن است چیزی در مورد تجاوز به قانون ذکر کرده باشند، اما من به وضوح به خاطر ندارم. "مطمئناً برای من برجسته نبود."
به او گفته شد که فرم های مربوط به سلامت روان خود و اینکه آیا دارو مصرف می کند پر کند. سپس به او اطلاع داده شد که او به "تجاوز غیر قانونی" متهم شده است.
من می گویم، یک دانشجو هستم، چگونه این تجاوز است؟ من اینجا به دانشگاه می‌روم. واقعاً به نظر نمی رسد که آنها پاسخ خوبی داشته باشند. تکرار می‌کنم و می‌پرسم آیا محرومیت من از دانشگاه به منزله اخراج است، زیرا من در محوطه دانشگاه زندگی می‌کنم. آنها فقط می گویند، "منع از دانشگاه." گفتم همچین چیزی جواب سوال رو نمیده می گویند همه چیز در نامه توضیح داده می شود. من می گویم، "چه کسی نامه را می نویسد؟" آنها پاسخ می دهند: «رئیس دانشگاه».
سید را به محل اقامت دانشگاهش بردند. پلیس دانشگاه نگذاشت کلیدهایش را در اختیار داشته باشد. چند دقیقه به او فرصت داده شد تا وسایلی مانند شارژر تلفنش را بردارد در آپارتمانش را قفل کردند. او نیز به دنبال سرپناهی در کافی شاپ دنیای کوچک است.
سیوالینگام اغلب برای تعطیلات تابستانی خود به تامیل نادو در جنوب هند، جایی که متولد شده بود، باز می گشت. او می‌گوید که فقر و مبارزه روزانه اطرافیانش برای زنده ماندن، «تکان دهنده» است.
• او با لرزش صدا، می‌گوید: «تفاوت زندگی من و آن‌ها، چگونه می‌توان آن چیزها را در یک دنیا آشتی داد. "این همیشه برای من بسیار عجیب بود. فکر می‌کنم بسیاری از علاقه‌مندی‌های من از پرداختن به نابرابری ها ناشی می شود، یعنی اینکه بتوانم در مورد مردم خارج از ایالات متحده به‌عنوان انسان‌ها، به‌عنوان افرادی که لایق جان و کرامت هستند فکر کنم».
او اکنون باید با تبعید شدن از دانشگاه سازگار شود.
او می‌گوید: «من باید جایی برای خواب پیدا کنم، به والدینم بگویم...»
• دوره های شرم آور زیادی در تاریخ آمریکا وجود دارد. نسل کشی که ما علیه مردم بومی انجام دادیم. برده داری. سرکوب خشونت آمیز جنبش کارگری که شاهد کشته شدن صدها کارگر بود. مثله کردن سیاهپوستان توسط جیم و جین کرو. کشتار در ویتنام عراق. افغانستان. لیبی.
• نسل کشی در غزه، که ما آمریکائی ها از آن حمایت مالی و پشتیبانی می کنیم، به اندازه ای وحشتناک است که جایگاه برجسته ای در این مجموعه جنایات به دست خواهد آورد.
• تاریخ ما مهربان نخواهد بود، اما به این دانشجویان احترام خواهد گذاشت.

*کریس هجز یک روزنامه نگار برنده جایزه پولیتزر است که به مدت 15 سال خبرنگار خارجی برای  نیویورک تایمز بود ، جایی که به عنوان رئیس دفتر خاورمیانه و رئیس دفتر بالکان برای این روزنامه خدمت می کرد. او قبلاً در خارج از کشور برای دالاس مورنینگ نیوز، کریسچین ساینس مانیتور و رادیو ان.پی.آر  کار می کرد. او هم اکنون مجری برنامه «گزارش کریس هجز» می باشد.

کریس هجز*
6 اردیبهشت 1403
25 آوریل 2024
تارنمای کنسرسیوم نیوز
برگردان و تنظیم علی اصغر شهدی

• علی اصغر شهدی

• دانشجویان دانشگاه در سراسر آمریکا

• نسل کشی در غزه

• رژیم صیونیستی

• فلسطین

• نسل کشی

• گزارش کریس هجز

• کشتار مردم فلسطین

• کشتار در ویتنام