به گزارش مشرق، کانال تلگرامی تنهایی دسته جمعی نوشت:‌

چرا وجدان اسرائیلی‌ها از کشتن کودکان فلسطینی آسوده است؟

این آقا سرلشکر آهارون زیوی فرکاش است. سال‌ها، رئیس بخش اطلاعاتی ارتش اسرائیل («امان») بود. اینکه اسرائیلی‌ها با چه توجیهی کودکان فلسطینی را می‌کشند و وجدان آسوده‌ای دارند، در یکی از ماجراهای مربوط به او روشن می‌شود.

در دوران انتفاضه (۲۰۰۱-۲۰۰۲) که ترورهای اسرائیل اوج گرفت، فشارهای «لفظی» آمریکا و اروپا، باعث شد اسرائیل آیین‌نامه‌ای برای ترور (یا آنچنان که خودشان ترجیح می‌دادند بگویند: «قتل‌های هدفمند») تهیه کند. طبق این آیین‌نامه، غیرنظامی‌ها نباید کشته می‌شدند، زنان نباید کشته می‌شدند، و صدالبته که کودکان هم نباید کشته می‌شدند. در کل، غیرنظامی‌ها نباید آسیب می‌دیدند.

اما در عمل نمی‌شد اینطور ترور کرد (خصوصا در حملات هوایی). نتیجه این شد که اول، غیرنظامی‌های مرد را استثنا کردند. کشتن آنها دیگر اشکالی نداشت. بعد، زنان خانوادۀ فرد مدنظر مستثنی شدند. از کشته شدن آنها هم گریزی نبود. و دست آخر نوبت به استثنا کردن کودکان فلسطینی رسید.

وقتی می‌خواستند در سال ۲۰۰۲ صلاح شحاده را ترور کنند، فرکاش رئیس امان بود. نتوانستند او را تنها پیدا کنند. کشته شدن خانواده شحاده در حملۀ موشکی به محل سکونتش قطعی بود. اما شحاده در محله‌ای زندگی می‌کرد که اطرافش چندین کانکس هم وجود داشت و خانواده‌های متعددی در آن زندگی می‌کردند. نوبت به تصمیم‌گیری که رسید، فرکاش با قاطعیت از حملۀ هوایی (و چندین فرد غیرنظامی دیگر داخل آن کانکس‌ها، از جمله کودکان) دفاع کرد.

او ۹ سال بعد در گفتگو با رونن برگمن (نویسندۀ کتاب «تو زودتر بکش») دربارۀ تصمیم آن روز خود گفت:
«اگر از دست کسانی مثل شحاده خلاص نمی‌شدیم اسرائیلی‌های بیشتری آسیب می‌دیدند. در چنین وضعیتی، غیرنظامی‌های فلسطینی می‌توانند آسیب ببینند [و اشکالی ندارد].» بعد هم اضافه کرد: «وقتی قرار باشد بین دو کودک انتخاب شود، من ترجیح می‌دهم بچۀ یهودی اسرائیلی اشک نریزد!»

منبع: گفتگوی اختصاصی رونن برگمن با آهارون زیوی فرکاش، ۱۴ مارس ۲۰۱۱.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.