روایت دلاوری رزمندگان ایران در جنگ دوازده روزه با رژیم صهیونیستی و آمریکا

به نام تو، ای خاک پاک آشنا

به نام تو، ای خاک پاک آشنا  

که با خون شهیدان شدی کیمیا  

به نام تو، ای رزم دیرینه ام  

که هر خشت تو، داغ آیینه ام  

به نام تو، ای آتش سرنوشت  

که خاکت بر افلاک بالا نوشت  

قسم بر غرور شهیدان شهر  

که ایران نلرزد ز طوفان و قهر  

سوگند بر خاک وطن

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، در دل سرزمینی که هر وجب آن به خون مردان دلیر آغشته است، رزمندگان ایران برخاسته اند؛ نه برای فتح خاک، بلکه برای دفاع از شرف. در روزهایی که رژیم صهیونیستی و متحد آمریکایی اش گمان کردند می‌توانند با چند موشک، اراده ی ملتی را بشکنند، پاسخ ایران آتشی بود که در آشیانه دشمن افتاد.

آنان که خواب تسلیم ایران را می دیدند، در بیداری خویش، شاهد تندرهای سهمگین بودند؛ از آسمان تهران تا اعماق تل آویو. این جنگ، نه فقط یک نبرد نظامی، که نمایشی از غرور، ایمان و قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران بود؛ دوازده روزی که تاریخ به احترام آن خواهد ایستاد.

پیش زمینه جنگ دوازده روزه

در دهه سوم خردادماه ۱۴۰۴، تجاوزی آشکار از سوی رژیم جعلی غاصب تروریستی صهیونی با حمایت عملیاتی و اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا به برخی زیرساخت های نظامی و هسته ای ایران آغاز شد. این حمله که هدفش تضعیف توان دفاعی جمهوری اسلامی بود، با نقشه ای چندلایه شامل جنگ سایبری، حملات نقطه ای و عملیات اطلاعاتی صورت گرفت.

اما دشمن با توجه به حماقت خود، اشتباه محاسباتی بزرگی مرتکب شد: فراموش کرد ایرانِ امروز، ایرانِ دیروز نیست؛ این ایران، آبدیده از تحریم ها، مقاوم در برابر توطئه ها و آماده ی پاسخ در همان ترازِ تهدید است.

آغاز نبرد و پاسخ کوبنده ایران

در کمتر از چند ساعت از آغاز حملات، فرماندهی کل نیروهای مسلح ایران با فعالسازی دکترین پاسخ قاطع، وارد عمل شد. دور اول الجلیل بود، دوم در حیفا و سوم در مرکز فرماندهی هوایی آمریکا در منطقه. پهپادهای شناسایی و انتحاری ساخت ایران، سپرهای گنبد آهنین و سایر سپرهای امنیتی فضای هوایی رژیم صهیونی را بی اثر کردند و نشان دادند این سپرها کاغذی بوده و قادر به مهار موشک های بالستیک و پهپادهای پیشرفته ایران نیستند.  

رژیم صهیونیستی که عادت به جنگ های نابرابر داشت، این بار خود را در معرض پاسخ های هوشمندانه، دقیق و در عین حال سهمگین ایران دید. آمریکا نیز در عین ادعای بیطرفی، با عقب نشینی عملیاتی، متحد خود را تنها گذاشت. پیام ایران واضح بود: «هر تجاوزی، پاسخ دارد؛ در هر زمان و هر مکان.»

رزمندگان وطن؛ نگهبانان سرزمین مادری

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش جمهوری اسلامی ایران، نیروی هوایی، نیروی دریایی، پدافند هوایی، و یگان های سایبری، بسیج مردمی و نیروی انتظامی دریک هماهنگی بی نظیر، توان رزمی دشمن را زمین گیر نمودند.  فرماندهان شجاع و دلاورسامانه های موشکی، با عملیات هایی دقیق، مراکز فرماندهی دشمن را در تل آویو ،حیفا و سایر نقاط مهم سرزمین های دشمن پلید، هدف قرار دادند.

در خط مقدم، نوجوانانی با چفیه و آیه الکرسی در جیب، با غرور در کنار مردانی آبدیده از جنگ های گذشته، ایستاده بودند؛ این بار نه در خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و...، که در دل جنگی از فناوری، اطلاعات و اراده ها، سینه سپر کرده بودند تا از مام میهن این سرزمین کهن تاریخی ریشه دار دفاع کنند.

نبرد روایت ها؛ جنگ نرم در جبهه افکار عمومی

ایران تنها در میدان نظامی پیروز نشد؛ بلکه در میدان روایت نیز، دشمن را شکست داد. درحالی که رسانه های غربی تلاش داشتند واقعیت را وارونه جلوه دهند، شبکه های خبری ملی، مستندسازان مقاومت و فعالان فضای مجازی با هوشمندی تمام، حقیقت را به گوش جهانیان رساندند. ویدیوهایی از پهپادهای ایرانی بر فراز حیفا، تصاویری از فرار ساکنان تل آویو به پناهگاه ها، و افشاگری هایی از همکاری اطلاعاتی اسرائیل و تروئیکای اروپایی، به سرعت ترند جهانی شد.

آتش در قلب تل آویو، ناامیدی در کاخ سفید

موشک های نقطه زن ایرانی، برای نخستین بار در تاریخ، توانستند قلب اقتصادی و نظامی رژیم صهیونیستی را بلرزانند. آژیرهای خطر هر شب شنیده می شد، و خطوط پروازها نیز بسته می شد.  

کاخ سفید، که در ابتدا وعده ی حمایت کامل به متحد خود( رژیم صهیونی) داده بود، زمانی که با افزایش هزینه های سیاسی، نظامی ، مالی و حتی روانی و امنیتی مواجه گردید، موضعی انفعالی و محتاطانه در پیش گرفت. 

هیچگاه در تاریخ، چنین توازن هراسی در تل آویو و واشنگتن دیده نشده بود. آمریکا فهمید دیگر نمی تواند بدون هزینه، به ایران حمله کند؛ چرا که دوران بزن و در رویی پایان یافته است.

اتحاد ملی به اوج رسید 

در این دوازده روز، مردم ایران با تمام وجود، پشت جبهه ایستادند. از جنوب تا شمال، از شرق تا غرب، در مساجد، پایگاه ها، خیابانها و حتی فضای مجازی، اتحاد ملی به اوج رسید. کارگران کارخانه های تسلیحاتی به صورت شبانه روزی تولید داشتند، دانشگاهیان بیانیه های علمی دفاعی منتشر کردند، و مادران شهدا دوباره شال حجاب مقاومت را بر دوش گرفتند. این ملت، نه فقط ارتش داشت، بلکه ارتش بود.

تحمیل آتش بس؛ پیروزی بدون قید و شرط ایران

در روز دوازدهم، پس از جلسه اضطراری شورای امنیت، آتش بسی یکطرفه از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی اعلام شد. ایران هیچگاه رسماً پای میز مذاکره نرفت، اما مواضعش را با آتش بس، روشن و واضح اعلام کرد.

اسرائیل، با توجه به این که بیش از ۲۲۰ نقطه از سرزمین های اشغالی مورد هدف قرارگرفته، وبیش از هزاران میلیارد دلار خسارت دیده است، پذیرفت که اگر جنگ را ادامه دهد این جنگ برایش حکم نابودی را خواهد داشت و لذا به آمریکا متوسل گردید تا با برقراری آتش بس، فعلا از مهلکه جان به سلامت برد تا با این تنفس، فکری به حال ویرانی ها، خرابی های این 12 روز نماید و شاید هم تجدید قوایی نماید و باز تهاجم و تجاوز خود را بر اساس پیشینه ای که از او در طول 75 سال برخوردش با مردم فلسطین دیده ایم و در جنگ با آنان مغلوب گردیده متوسل به آتش بس شکننده شده و در همان ایام آتش بس مجددا تجاوز و جنگ را آغاز نموده است. و ای کاش مسئولان عالی رتبه کشور زیربار این آتش بس نمی رفتند و یا با ادامه دفاع جانانه دلاور مردان این مرز و بوم؛ اولا سازمان ملل، شورای امنیت این سازمان، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سایر مجامع بین المللی را مجاب می کردند تا حکم به متجاوز بودن رژیم صهیونی را اعلام نمایند و در ثانی دستگاه دیپلماسی کشورمی بایست مطالبات ملی و خسارات وارده بر کشور را در همه ابعاد مادی و معنوی، پیش شرط پذیرش آتش بس قرار می دادند تا این آتش بس از سوی آنان نقض نگردد. در هرحال؛ آمریکا برای آن که در این باتلاق بیشتر فرو نرود و بیش از این آبروی نداشته اش را خرج سگ هار صهیونی ننماید و این غده سرطانی از این مهلکه جان بسلامت برد با ارسال پیام های غیررسمی، خواستار توقف عملیات های ویرانگرِ مخربِ ایران شد. 

جهان به احترام ایران ایستاد

رسانه های جهان، از آسوشیتدپرس تا گلوبال تایمز، از بی بی سی تا راشاتودی، یک صدا اعتراف کردند: «ایران معادله قدرت را تغییر داد.»  

در منطقه، ملت های آزاده از لبنان تا یمن و عراق، در خیابان ها جشن گرفتند. حتی برخی متحدان دیرینه آمریکا، از جمله ترکیه و قطر، از سیاست ایران حمایت کردند.

سازمان ملل با سکوتی معنادار، شکست غرب را تأیید کرد. و رافائل گروسی، مدیرکل آژانس، برای نخستین بار با لحن محتاطانه درباره "حق ایران برای دفاع مشروع" سخن گفت.

تقدیر از سنگربانان بی ادعا

در جنگ ۱۲ روزه، در حالی که رزمندگان در جبهه های نظامی آتش خشم ایران را بر دشمن فرود میآوردند، رزمندگانی دیگر در جبهه های خاموش اما حیاتی در حال نبردی بی امان بودند؛ بسیج مردمی و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، هر دو ازنگهبانان امنیت شهری و مدافعان پشت جبهه  در روزهای سخت هستند.

بسیجیان با سازماندهی میدانی و حمایت مردمی، حلقه های دفاع شهری را فعال کردند، عملیات های ضدنفوذ را در مناطق حساس و استراتژیک مدیریت نمودند و همزمان با جنگ سایبری و اطلاعاتی دشمن، مانع از تشویش و هرج ومرج شدند. 

نیروی انتظامی نیز در این روزها با اشراف اطلاعاتی، موفق شد چندین هسته ی جاسوسی و خرابکاری مرتبط با رژیم صهیونیستی را شناسایی، رهگیری و خنثی کند. دستگیری عوامل نفوذی اسرائیل که در تلاش بودند با ایجاد ناآرامی، عملیات ایران را از درون مختل کنند، نقطه عطفی در امنیت ملی بود. 

آرامش تهران و شهرهای بزرگ، نه از سراتفاق، که نتیجه هوشیاری و فداکاری فرزندان بی نام و نشان ایران در سنگر امنیت بود؛ مردانی که سلاحشان، اطلاعات، سرعت عمل و تعهد بود. 

ایران، فاتح میدان ها و دل ها

جنگ ۱۲ روزه نه صرفاً یک درگیری نظامی، بلکه نقطه ی عطفی در تاریخ تقابل ایران با محور شرارت جهانی بود. پاسخ دقیق، چندلایه و هوشمندانه جمهوری اسلامی ایران به تجاوز دشمن، نه تنها مرزها را حفظ کرد، بلکه معادلات راهبردی منطقه را دگرگون ساخت.

دراین جنگ، رزمندگان ارتش و سپاه، فرماندهان پهپاد و موشکی، افسران جنگ سایبری، رسانه های ملی و مستقل، مردم همیشه در صحنه، نیروی انتظامی و بسیج مردمی، همگی در کنار هم، یک ملت متحد، مقاوم و مؤمن را به نمایش گذاشتند.

و در پایان، آتش بس، نه نشانه ی ضعف دشمن، بلکه اعترافی تلخ از سوی متجاوزان بود؛ اعتراف به شکست در برابر ایرانی که هزاران سال ایستاده است و خواهد ایستاد.

ایران، با غرور جنگید، با شرف پیروز شد، و با متانت آتش بس را به رژیم جعلی غاصب نسل کش صهیونی و ترامپ و آمریکای جنایت کار تحمیل نمود. 

جان کلام این که؛ تاریخ، برای آیندگان این ایستادگی را با شگفت زدگی فراوان که با خون، غیرت، عزت، جاودانگی و میهن پرستیِ در حد اعلی، نمایش داده شد، خواهد نوشت. 

و ما ایستادیم؛  

میان غرش ها، میان شعله ها،  

تنها،  

اما با آسمان

و ما برخاستیم؛  

نه با شمشیر،  

بل با ایمان.

از تل آویو تا دیوار پنتاگون،  

فریاد زدیم:  

ایران شکست ناپذیر است!

ای خاک…  

ای خانه…  

ای پرچم همیشه افراشته!  

تو را  

با هیچ چیزی  

عوض نخواهیم کرد!

دکتر اسدالله افشار