تحولات سیاست خارجی با محوریت ایران

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، مدت‌ها دنیای غرب القاء می‌کرد که کشورهای اسلامی منطقه خلیج فارس و به ویژه غرب آسیا نمی‌توانند با یکدیگر حُسن همجواری و همگرایی سیاسی، امنیتی و اقتصادی داشته باشند.
با سوءاستفاده از این تبلیغات، دشمنان سرمایه های ملی کشورهای نفت‌خیز را با فروش سلاح‌های مخرب و ایجاد نفاق و اختلاف بین کشورها به غارت می‌بردند.
دولت‌های منطقه بعد از سال‌ها متوجه شدند که آمریکا از سال ۲۰۰۰ رو به افول گذاشته است و دیگر نمی‌تواند برای آن‌ها تضمین امنیت کند و دریافتند که دیگر جایگزینی برای آمریکا نیست لذا مصمم شدند در چنین حالتی به منطقه‌گرایی روی آورند و برای خود امنیت و توسعه داشته باشند.
این مهم به آن دلیل بود که رسوب امپریالیسم در منطقه جریاناتی را پیش آورده بود که کشورها تحمل آن را نداشتند از طرفی احزاب سیاسی افراطی هم رو به افول گذاشتند از این لحاظ کشورهای منطقه از سیاست نگاه به غرب روی‌گردان شدند و عمده علت دوری از غرب ناامیدی از آمریکا بوده است.
در این راستا ظهور مقاومت در نقاط مختلف منطقه در افول غرب و آمریکا بسیار تاثیرگذار بود لذا کشورهای وابسته به غرب به این اعتقاد رسیدند که دیگر به آن‌ها امیدی نیست. باید یک همگرایی در قدرت هندسی جدید منطقه داشته باشند یعنی به جای امنیت وارداتی، امنیت از درون خود داشته باشند.
در همین راستا توافق ایران و عربستان در مسایل امنیتی، اقتصادی، سیاسی و غیره باعث شد که کشورهای منطقه یکی بعد از دیگری در صف ایجاد ارتباط و همگرایی با ایران قرار گیرند.
چنانچه ایران و عراق همکاری‌های مشترک امنیتی و غیره امضاء کردند که به موجب آن مقرر شده دولت عراق و نه اقلیم کردستان، از نفوذ نیروهای تجزیه‌طلب جلوگیری به عمل آورد و سایر تعهدات بانکی و اقتصادی را نیز به منصه ظهور برسانند. مقامات واشنگتن از این توافق غافلگیر گردیده و عصبانی شدند.
در نتیجه دیپلماسی مورد اعتماد جمهوری اسلامی ایران با عربستان و عراق، سایر کشورها از جمله امارات، مصر و بحرین نیز به این همگرایی معقول پیوستند.
کشورهای منطقه با این رویکرد منطقی و دوری از مظلمه یک نوع نظم نوین جهانی اسلامی به وجود می‌آورند که به لحاظی کل جهان به این نظم جدید غرب آسیا وابسته است زیرا هم اکنون ۱۹ میلیون بشکه نفت به طور روزانه از منطقه خلیج فارس و دریای عمان به کشورهای غربی صادر می‌شود و از طرفی خاتمه جنگ یمن نیز که یکی از مشکلات منطقه می‌باشد در اثر این همگرایی بساطش جمع می‌شود.
به نظر می‌رسد باید کشورهای منطقه در این همگرایی انعطاف‌پذیری بیش‌تری داشته باشند و نگذارند توافقات در روی کاغذ بماند تا این همگرایی تبدیل به راهبرد متقن و محکم شود یعنی باید دیپلماسی دفاعی تبدیل به دیپلماسی سیاسی منطقه‌ای شود تا اختلافاتی که ناشی از استعمارگری بود از میان برخیزد زیرا واقع‌گرایی درد تمام کشورهای منطقه است پس توافقات روی کاغذ به درد هیچ کشوری نمی‌خورد.

ابراهیم صدوقی

• ابراهیم صدوقی

• کشورهای اسلامی منطقه خلیج فارس

• کشورهای نفت‌خیز

• جایگزینی برای آمریکا

• توافق ایران و عربستان

• ایران با عربستان