پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، لحظهای درنگ کنید، چند ماه پیش را به یاد آورید و با نگاهی ژرفنگرانه وضعیت موجود را ارزیابی کنید.
موضوع مطالبات فرهنگیان و اعتراضات اخیر را میگویم. من خود یک فرهنگی هستم که با افتخار سالهای سال به امر تدریس مشغول بودهام. همواره از تبعیض در آموزش و پرورش گلایهمند بودهام و خواهم بود. بارها گفتهام معلم باید در نظام جمهوری اسلامی بالاترین شأن را داشته باشد تا با روانی آسوده و بدون نگرانی از غم نان تدریس کند و انرژی مثبت به فرزندان این مرز و بوم منتقل کند. اعتقاد عمیق دارم اگر معلمان به خوبی حمایت شوند، به گونهای که دغدغهای جز تعلیم و تربیت نداشته باشند، بسیاری از مشکلات و آسیبهای اجتماعی از بین خواهند رفت و سرمایههای اجتماعی روزبهروز افزایش خواهند یافت. این مسئله از این جهت اهمیت دارد که اولین الگویی که دانشآموزان پس از والدین، با آنها سر و کار دارند معلمان هستند.
همواره ملتی پیشرفت میکند که معلمانش از بهترینها باشند و این مهم محقق نخواهد شد مگر اینکه معلمان بالاترین حرمت را در جامعه داشته باشند. بدون شک معلمی که برای زدودن غم معاش دست به هر کار غیرحرفهای بزند نخواهد توانست نقش اثرگذار الگویی خود را در جامعه ایفا کند.
زمانی در دبیرستان تیزهوشان مشاور بودم، فرمی مربوط به علائق شغلی را به دانشآموزان دادیم تا پر کنند. دهها عنوان شغلی بود، از میان چندین کلاس فکر میکنم یک یا دو نفر نسبت به شغل معلمی اظهار علاقمندی کرده بودند. مسلما این نشانه خوبی نیست.
گفتنیها در این زمینه زیاد است. این مقدمه یا رنجنامه را از این جهت نوشتم که کسی تصور نکند من در جاده یک طرفه میخواهم بتازم. به جد اعتقاد دارم حاکمان؛ یعنی قوای مقننه و مجریه باید مشکل معلمان را به شکل ریشهای و درازمدت حل و فصل کنند.
این روزها شاهد اعتراض گروهی از فرهنگیان عزیز هستیم. اصل مطالبهگری برای احقاق حقوق همهجانبه فرهنگیان امری ضروری است که نباید آن را انکار کرد؛ اما همه اینها با درایت و تدبیر و حفظ همه جوانب باید باشد. اگر اعتراضات با عقلانیت و تدبیر لازم صورت نگیرد نه تنها نتیجهای برای فرهنگیان نخواهد داشت، بلکه ضررهای غیرقابل جبرانی نیز به کشور وارد خواهد کرد و سرعت اقدامات دولت برای حل مشکلات را کند خواهد کرد. در همین خصوص چند نکته را یادآوری میکنم:
۱. مشکل فرهنگیان مشکل امروز و دو ماه اخیر نیست که عدهای انتظار داشته باشند دولت نوپای دکتر رئیسی در فاصله کوتاهی آن را حل کند. فرق است بین مطالبات بحق و امکان تحقق مطالبات.
۲. باید توجه داشته باشیم که عزم دولت جناب رئیسی بر حل معضل فرهنگیان است؛ اما باید توجه داشت که این دولت وارث ویرانهای است که دولت به اصطلاح تدبیر و امید به ارث گذاشته است.
خوب است بدانیم که دولت روحانی وقتی قدرت را رها کرد در یک قلم فقط به گفته مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه، ۵۳۵ هزار میلیارد تومان اصل و سود اوراق بدهی برای دولت سیزدهم برجای گذاشته است و تا سال ۱۴۰۴ باید ۵۲۳ هزار میلیارد تومان آن را بپردازد. یک سال دیگرِ بازپرداخت آن نیز به سال اول دولت چهاردهم برمیگردد. در همین راستا دولت باید ماهانه ۱۲ هزار میلیارد تومان برای سررسید اوراق فروخته شده پرداخت کند.
یکی از عوامل تورم و نابسامانیهای اقتصادی امروز کشور کسری بودجهای است که بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار میلیارد تومان یعنی معادل حدود ۵۰۰ هزار تومان ماهانه به ازای هر ایرانی برآورد میشود.
معاون وزیر نفت اخیرا گفت که دولت روحانی ۲ میلیارد لیتر بنزین با تنی ۸۵۰ دلار را به قیمت تنی ۳۰۰ دلار پیشفروش کرده است. این حجم بنزین که مبلغ آن ۷۴ میلیارد دلار میشد در دولت قبل تحویل داده نشد و تعهد تحویلش بر عهده دولت کنونی گذاشته شده است، در حالی که پول آن را دولت قبل مصرف کرده است.
به گفته معاون وزیر نفت در دولت قبل ۴ هزار نفتکش از ناوگان حمل سوخت کشور به دلیل بیتدبیریها از چرخه استفاده خارج شده بودند و از طرفی ظرفیتی نیز برای انتقال سوخت از طریق خط لوله ایجاد نشده است.
در سالهای گذشته بسیاری از زیرساختها از جمله آب و برق و گاز کشور بهینهسازی نشدهاند و امروز دولت در این زمینهها مشکل جدی دارد و باید به هر شکل شده این زیرساختها را که با حیات مردم سروکار دارد تقویت و بازسازی کند.
در این زمینه گفتنیها زیاد است و اگر قرار است خرابیها احصا شوند باید پروندهای به حجم هشت سال عملکرد دولت بیتدبیر گشود و خرابیها را یک به یک پیدا کرد.
۳. برخی از کسانی که امروز مدعی دفاع از حقوق فرهنگیان هستند، خود از مدافعان دولت روحانی بودهاند و در ایجاد مشکلات برای مردم توسط توسط آن دولت شریک هستند، چگونه است که در هشت سال گذشته خفه شده بودند و امروز سر برآوردهاند و برای فرهنگیان دل میسوزانند؟!
۴. باید توجه داشت که ضدانقلاب، سلطنتطلبها، منافقین، بهائیان و نظام سلطه مثل هر اعتراض دیگر صنفی در پشت پرده، عرض اندام میکنند و یک خواسته بحق را تبدیل به آشوب و اعتراضات خشونتآمیز میکنند که دستاوردی جز عقبماندگی کشور نخواهد داشت.
۵. باید توجه داشت غربزدگانی که سالهای طولانی با انواع لطائفالحیل توانستند قدرت اجرایی را به دست بگیرند، مسئول بسیاری از ناکارآمدیها و نابسامانیها هستند. استراتژی آنها این است که با انواع تخریبها از جمله افزایش زودرس مطالبات اقشار مختلف مردم، دولت را درگیر حاشیههای متعدد کنند تا در نتیجه، دولت نتواند برنامههای خود را محقق سازد. آنها از این رهگذر قصد دارند با شعارهای مردمپسند آب رفته از جوی قدرت را دوباره به نفع خود برگردانند. فرهنگیان محترم به شدت مواظب این غربگرایانی که خود را اصلاحطلب میدانند باشند.
۶. با توجه به وضعیت کرونابی و عقبماندگی مزمن درسی دانشآموزان از سال گذشته، اکنون که با تلاش همهجانبه دولت و شخص رئیس جمهور و نهادهای انقلابی، وضعیت ابتلا به کرونا به شدت کاهش پیدا کرده و دانشآموزان به صورت حضوری در کلاسها شرکت میکنند، هر نوع تعطیلی کلاسها ضربهای مضاعف به دانشآموزان خواهد بود.
۷. با همه این اوصاف از دولت سیزدهم و مجلس یازدهم انتظار است که همه تلاش خود را برای ارتقاء رتبهبندی فرهنگیان عزیز به کار گیرند و این معضل را که از مطالبات همیشگی رهبر معظم انقلاب نیز است برای همیشه حل کنند.
*ان ارید الا الاصلاح*
و اما چند نکته:
با روی کار آمدن دولت سیزدهم و عزم راسخ آن برای خدمترسانی و قطع دست رانتخواران به ناگاه؛
- آب زایندهرود خشک میشود
- مردم گرسنه میشوند
- بعضی جانبازان یاد طلبشان میافتند
- آب یزد قطع میشود
- چشمه کوهرنگ میخشکد
- کسانی که برای زدن واکسن به ارمنستان میرفتند تحصن واکسن نمیزنیم بر گزار می کنند
- هور تشنه و خشک میشود
- پمپ بنزینها هک میشوند
- دروغ انتصابات فامیلی در دولت، فضای مجازی را پر می کند
- مردم در بورس همه دارائیشان را از دست میدهند
- فرهنگیانیادشان میآید تا برای احقاق حقوق خود تحصن کنند
به راستی در مملکت چه خبر است؟
چه خوابی برایمان دیدهاند؟
بصیرت در چنین شرایطی کارساز خواهد شد.
دکتر نصرالله شفیعی
اشتراک گذاری: لینک کوتاه: https://www.nikru.ir/p/34193