سوغاتی‌های حرام!

هدیه دادن و هدیه بردن سوغاتی برای دیگران امری پسندیده است اما از جیب خود نه از پول ملت. یکی از خلاءهای قانونی که دولت و مجلس به آن نپرداخته‌اند سوغاتی‌هایی است که استان‌ها به مأمورین مرکزنشین و شهرستان‌ها به مأمورین استانی اهدا می‌کنند.

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، هدیه دادن و هدیه بردن سوغاتی برای دیگران امری پسندیده است اما از جیب خود نه از پول ملت.
یکی از خلاءهای قانونی که دولت و مجلس به آن نپرداخته‌اند سوغاتی‌هایی است که استان‌ها به مأمورین مرکزنشین و شهرستان‌ها به مأمورین استانی اهدا می‌کنند.
این غفلت نوعی جفا به مردم و مملکت ارزیابی می‌شود.
این است که اکثریتی از مأمورین کشور که از تهران جهت انجام وظایف قانونی به استان‌ها سرکشی می‌کنند، با انواع و اقسام هدایا به تهران برمی‌گردند.
مأمورین اعزامی هزینه‌های تردد و اسکان و تغذیه و مبالغی هم به‌عنوان حق مأموریت برای شخص خود دریافت می‌کنند.
این موارد حقوق قانونی آن‌هاست که اگر کم به‌نظر آید، دولت و یا مجلس می‌توانند به‌طور قانونی آن‌ها را افزایش دهند‌.
اما هدایای گوناگونی که گاهی و برای برخی به ده میلیون تومان تخمین زده می‌شود و آن هم از منابع دولتی تامین می‌گردد، خیانت و خلاف آشکار است.
چرا دولت و مجلس این عمل سیئه را ضابطه‌مند نمی‌کنند؟!
و چه وقت می‌خواهند این آسیب جدی که در رأی و ارزیابی و اظهارنظر مأمور اعزامی، نسبت به مدیران آن استان ، تأثیر بسیار زیادی دارد را اصلاح کنند؟
از این بدتر آن است که مدیرکلی برای ادامه مسئولیت خود از سوغاتی‌های گرانقیمت یک استان از قبیل صنایع دستی و تابلوفرش و محصولات غذایی و میوه‌های خاص و ... آن هم از نوع صادراتی را با پول اداره خریداری و شخصا برای مدیران ارشد در وزارتخانه و با وانت اداره کل حمل و آن‌ها را بین ده الی بیست نفر توزیع کند و حراست‌ها هم این خلاف‌ها را مشاهده ولی سکوت کنند.
چرا ناکارآمدان و تنبل‌های روزگار سال‌های متمادی در حوزه مدیران ابقاء و حتی ترقی هم می‌کنند؟!
و دود این ناکارآمدی‌ها، به چشم مردم بی‌گناه وارد شود؟!
در سال‌های گذشته دولت‌ها هم با همین شیوه برخی از نمایندگان مجلس را تطمیع می‌کردند.
البته دولت‌ها، دست مجلس را برای تخصیص بودجه و اعتبار باز و آن‌ها هم به‌طور قانونی و به‌صورت سالانه مبالغ سنگینی را بر کشور تحمیل و غیرمستقیم هم از ادارات کل مکان و خودرو و نیرو و مبل و بودجه نیز دریافت می‌کردند.
از این‌ها شرم‌آورتر مدیرکلی است که یک فاکتور صوری تهیه و با پول آن برای یک نماینده مجلس، وسائل اداری خریداری کند‌ و یا از منابعی که باید صرفا بابت تشویق کارکنان اداره خود هزینه کند، به برخی دستگاه‌های دیگر تقدیم نماید.
خوب است دولت و مجلس از منابع دولتی به همدیگر باج ندهند.

عبدالرحیم علیپور