گزینه مناسب سازمان فرهنگ و ارتباطات

هویت و سابقه دیرین ملی و مذهبی ایران دو سرمایه بزرگی است که با آمیخته شدن با هویت انقلابی، یک قدرت نرم موثر و یک پشتوانه عظیم فرهنگی برای ایران امروز بنا کرده است.

پايگاه خبري تحليلي «نيک رو»، هویت و سابقه دیرین ملی و مذهبی ایران دو سرمایه بزرگی است که با آمیخته شدن با هویت انقلابی، یک قدرت نرم موثر و یک پشتوانه عظیم فرهنگی برای ایران امروز بنا کرده است.
این عنصر مهم در داخل و خارج باید تبیین و تکریم و تبلیغ و ترویج شود. همان مقدار که در داخل کار نشده است، چندین برابرش در عرصه بین‌الملل بی‌توجهی به این امر دیده می‌شود.
امروزه دیپلماسی اقتصادی و فرهنگی و حتی ورزشی بیش از دیپلماسی سیاسی نفوذ و بروز دارد.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نهادی است که وظیفه دارد فرهنگ ایرانی و اسلامی را با رویکرد اسلام ناب به مردم جهان به خصوص مسلمين معرفی نماید. مساله اینجاست که در وظیفه این سازمان، ترویج تمدن و فرهنگ ایرانی و اسلامی باید مبتنی بر اسلام انقلابی باشد که برگرفته از عقلانیت و دوری از افراط و تحجر است.
اینکه تا امروز تلاش‌های این سازمان چه نمره‌ای در دیپلماسی فرهنگی می‌گیرد را به وقت دیگری وامی‌گذارم اما آنچه این روزها از تحول و تغییر در آن به گوش می‌رسد، نویدبخش روزهای متفاوتی است.
گفته می شود حجت‌الاسلام دکتر سیدکمیل باقرزاده از نامزدهای ریاست بر این سازمان است.
زمزمه حضور این طلبه انقلابی برخی را به تکاپو انداخته است تا با تخریب او، محافظه‌کاری در سازمان را تمدید نمایند.
به پاس بیش از 15 سال آشنایی با آقای باقرزاده و به حکم انصاف، می‌بایست بنویسم که باید به کسی که روی این نام دست گذاشته است دست مریزاد گفت که به خوبی درک کرده سید برای چنین فضایی مناسب است. اما با مطرح شدن نام او برای این جایگاه، وقتی سابقه او را مرور می‌کنیم، با قاطعیت می‌توان گفت از بهترین گزینه‌ها برای این سازمان است.
اولا همین ابتدا این شبهه را برطرف‌ کنم که سید، پسر سردار است اما «آقازاده» به معنای رایج نیست. در همه این سال‌ها خوی «آقازادگی» در او ندیدم چنانچه پدرش هم ادعای آقایی ندارد. هر دو متواضع و فروتن و به شدت متخلق و مودب به آداب دینی‌اند.
هیچگاه از رابطه سببی و نسبی‌اش برای پیشبرد کارهایش استفاده نکرده و این روحیه به هیچ‌وجه در او نیست.
دقیق بخواهم بگویم شايد در جنگ سوریه و حضور در میدان جنگ کمی از این رابطه سود برده باشد. او این سال‌ها در عراق و سوريه لباس رزم پوشید و علیه داعش سلاح دست گرفت و چند بار تا مرز شهادت رفت.
او اهل فضل است و محضر اساتید بزرگی مانند آقامجتبی تهرانی، آیت‌الله هاشمی شاهرودی، آیت‌الله عمیدزنجانی و... را از نزدیک درک و همین امر چارچوب ذهنی او را با اسلام فقاهتی و حکومتی عجین کرده است. او به خوبی و عمیق با اندیشه امام و رهبری آشناست و نه فقط مروج آن که ملتزم به آن است و با این اندیشه زندگی می‌کند.
بخشی از مخالفت‌ها با این انتصاب، از سوی محافظه‌کارانی است که تاب تفکر انقلابی و جهادی را به خصوص در عرصه دیپلماسی ندارند، گرچه سعی می‌کنند اعتراض خود را وجیه و منطقی نشان دهند اما در اصل حاشیه‌سازی می‌کنند تا اصل مطلب مغفول بماند.
باقرزاده سال‌هاست در حوزه بین‌الملل به خصوص کشورهای منطقه و محور مقاومت، مطالعه و حضور میدانی دارد و شناخت درست و تقریبا کاملی از این عرصه دارد.
به دلیل کار‌ش در بخش بین‌الملل انتشارات انقلاب اسلامی، این فهم و آگاهی ریشه‌ای‌تر و دقیق‌تر هم شده است.
او رسانه را هم خوب می‌شناسد و در این عرصه هم موفق بوده است. سید کمیل هم اهل فکر است و هم اهل قلم. همیشه ایده‌های نو دارد و رو به جلو می‌اندیشد. هر جا کاری را به او سپرده‌اند با خلاقیت آن را پیش برده است.
او فکری روشن و به روز دارد و در عین حال پایبند به اصول است.
همه این‌ها را گفتم که بگویم «سید کمیل باقرزاده» جوان، مومن، انقلابی، باسواد، حزب‌اللهی، خوش‌فکر، جهادی، دلسوز مردم و کشور، با سعه‌صدر و اهل گفتگو، معتقد به توانایی‌های جوانان کشور، وزين و امین، ساده‌زیست و فروتن همان فردی است که می‌تواند سازمان عریض و طویل فرهنگ و ارتباطات اسلامی را از این رخوت بیرون بکشد و طرحی نو دراندازد.
او این توانایی را دارد که نشان دهد ضمن فراجناحی بودن و با نگاه ملی، می‌توان انقلابی کار کرد و اتفاقا بهترین شیوه تبلیغ فرهنگ ایرانی و اسلامی همین مسیر است.