پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که کروناویروس می‌تواند با حذف کردن بخشی از توالی ژنتیکی خود، از واکنش‌های سیستم ایمنی بدن فرار کند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نیک رو» به نقل از ساینس‌دیلی، پژوهش جدیدی که در "دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبرگ" (UPMC) انجام شده است، نشان می‌دهد که کروناویروس به واسطه حذف قطعات کوچک از توالی ژنتیکی خود، از واکنش‌های ایمنی فرار می‌کند.
از آنجا که حذف این قطعات در بخشی از توالی ژنتیکی رخ می‌دهد که برای شکل پروتئین خوشه‌ای رمزگذاری می‌کند، پادتن خنثی‌کننده پیشین نمی‌تواند ویروس را تحت کنترل درآورد.
"پاول دوپرکس" (Paul Duprex)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: شما نمی‌توانید چیزی را که وجود ندارد، ترمیم کنید. بخشی از ویروس که پادتن آن را می‌بیند، برای همیشه از بین رفته است.
پژوهشگران، این الگو را در چندین نمونه متفاوت کروناویروس مشاهده کرده‌اند. انواع گوناگون کروناویروس که برای نخستین بار در انگلستان و آفریقای جنوبی شناسایی شده‌اند، این حذف را در توالی خود دارند.

این الگوی مقاوم در برابر خنثی‌سازی، نخستین بار در یک بیمار مبتلا به نقص ایمنی مشاهده شد که پیش از مرگ به مدت ۷۴ روز به کروناویروس آلوده بود. این بازی ویروس و سیستم ایمنی بدن، مدتی طولانی زمان می‌برد و فرصتی را برای آغاز جهش‌های نگران‌کننده در ژن ویروس فراهم می‌کند.
پژوهشگران به بررسی این موضوع پرداختند که حذف موجود در توالی ویروس موجود در بدن یک بیمار، ممکن است بخشی از یک روند بزرگتر باشد. آنها پایگاه داده‌های مربوط به توالی کروناویروس در سراسر جهان را مورد بررسی قرار دادند.
هنگامی که این پروژه آغاز شد، پژوهشگران گمان می‌کردند که کروناویروس نسبتا پایدار باشد اما هر چه پایگاه داده را بیشتر مورد بررسی قرار دادند، حذفیات بیشتر و الگوی دیگری را مشاهده کردند.

"کوین مک‌کارتی" (Kevin McCarthy)، از پژوهشگران این پروژه گفت: تکامل در حال تکرار شدن بود. ما با بررسی این الگو توانستیم به پیش‌بینی بپردازیم.
رشته ویروس شناسایی شده در یک بیمار تحت بررسی، هنوز مستعد خنثی‌سازی با گروهی از پادتن‌های موجود در پلاسمای بهبود یافته است. این موضوع نشان می‌دهد که فرار جهش‌یافته، همه راه حل نیست و مهم است این موضوع را هنگام طراحی ابزارهایی برای مقابله با کروناویروس متوجه شوید.
دوپرکس گفت: دنبال کردن ویروس به چند روش گوناگون، راه شکست دادن آن است. ترکیب پادتن‌های متفاوت و به کارگیری واکسن‌های گوناگون می‌تواند به این کار کمک کند. بدین ترتیب اگر بحرانی پیش بیاید، می‌توانیم از نسخه‌های پشتیبان استفاده کنیم.
این پژوهش، در مجله "Science" به چاپ رسید.