* آیا رایانه‌ها به ما حمله‌ور شده‌اند؟... آیا با شوک کوید۱۹، ماشین‌ها به بازار اشتغال یورش برده‌اند؟ در واقع، بله. ضرورت‌های قرنطینه، از دورکاری گرفته تا خریدهای برخط، خبر از زوال بسیاری از شغل‌ها، در ازای ایجاد شغل‌های معدود می‌دهند، و به جای شغل‌های از دست رفته، رایانه‌ها و ماشین‌ها جلوس می‌کنند. و رایانه‌ها و ماشین‌های هوشمند، با تمام ماشین‌های تاریخ، یک تفاوت مهم دارند، و آن این که با داشتن هوش مصنوعی، مهم‌ترین تمایز تاریخی کارگر انسانی با فناوری را با خود حمل می‌کنند.

* این روزها سیاستمداران، به امکان برقراری درآمد پایه جبرانی می‌اندیشند تا از فروپاشی اقتصادی خانوارها جلوگیری کنند. اما زندگی بدون شغل، حتی اگر با درآمدی پایدار همراه باشد نیز می‌تواند منجر به احساس پوچی و افسردگی شود. آیا آینده بدون شغل، لاجرم معنادار بودن زندگی‌ ما را به مخاطره خواهد افکند؟ ما نیاز به انقلابی در فرهنگ معاش خود داریم و قدم اول در این راه، آموزش است.

* اگر عملکردهای ما، وفق ارزش‌های انسانی، معقول بود، انسان‌ها به جای کار سخت و سخت‌تر، برای گسترش هر چه بیشتر معاش، حقوق پایه را وسیله‌ای برای گسترش خلاقیت، اخلاق، عشق، حکمت و انباشت هر چیزی می‌کردند که وجه تمایز انسان و سایر موجودات است، و در عوض، از ماشین‌ها برای تأمین معاش بهره می‌بردند.
این، نیاز به یک دگرگونی فرهنگی دارد.